فاطمه؛ هشت سال در مکه پا به پای پدر در اعتلا و پیشرفت اسلام کوشید و در آزار کفار و مشرکان و منافقان یار و مددکار پدر بود . در دره و شعب ابوطالب، سه سال درکنار پدر تحمل کرد و زمانی که مشرکان پیامبر6 را آزار و اذیت و زخمی و یا جسارتی می‌‌کردند، پیامبر6 را دلداری می‌‌داد و زخم‌‌هایش را مداوا می‌‌کرد؛ این گونه بود که پیامبر6 ایشان را «ام ابیها» (مادر پدرش) نامید.

فاطمه زهرا3 در همه حال به یاد پدر گرامی خویش بود و از هیچ نعمت و کمکی برای یاری به پدر دریغ نمی‌‌کرد. در روایت است که: سه روز بود که پیامبر6 غذایی نخورده بودند به طوری که بر حضرت سخت می‌‌گذشت. در نزد همسرانش خوراکی یافت نمی‌‌شد. نزد فاطمه آمد و گفت: دخترم نزد تو چیزی برای خوردن هست که بسیار گرسنه‌ام؟ عرض کرد: نه بخدا سوگند! وقتی پیامبر6 بیرون رفت، دخترش از اینکه نتوانسته پدر را سیر کند محزون شد. ناگهان دختر همسایه در زد و دو قرص نان و یک تکه گوشت خدمت فاطمه3 آورد. او خوشحال شد و گفت خود را بر رسول خدا6 مقدم نمی‌‌داریم. درحالی که همه گرسنه بودند آن را زیر سبد نهاده و سرپوش بر آن گذاشت . حسن و حسین8 را خدمت پیامبر6 فرستاد، تا جدشان را برای غذا دعوت کنند. پیامبر6 تشریف آوردند و غذای بسیار معطری زیر سبد یافت. سوال کرد این غذا از کجاست؟ فاطمه3 جواب داد: از جانب خدایی که به هر کس بخواهد بدون حساب روزی می‌‌دهد. پیامبر6 و همه اعضای خانواده علی7 و همسران پیامبر6 از آن غذا خوردند و برای همسایه‌‌ها هم فرستادند.

زهرا3 همیشه رفتاری سرشار و آمیخته از ادب و تواضع و فروتنی نسبت به پدر داشت. گر چه رابطه ایشان بسیار عاطفی و سراسر محبت و صمیمیت بود، اما این مانع احترام و تواضع ویژه ایشان نسبت به پیامبر6 نمی‌‌شد.

نقل است از حضرت فاطمه3 که فرمود: وقتی بر پیامبر6 آیه نازل شد (که پیامبر6 را با نامش خطاب نکنید)، هیبت پیامبر6 مرا گرفت، به طوری که نتوانستم به او «یا اَبَهٔ» بگویم، و «یا رسول الله» به او می‌‌گفتم. حضرت از من روی گرداند. چند بار به همین ترتیب صدا کردم و او جواب نداد. سپس فرمود: دخترم این آیه درباره تو و خاندان تو نازل نشده است. تو از منی و من از تو هستم. این آیه درباره اهل جفا و تکبر و کسانی که فخر می‌‌ورزند نازل شده است. تو «یا اَبَهٔ» بگو. چون برای قلب من محبوب‌تر و برای پروردگار رضایت‌بخش‌تر است.