تفسير آياتي از قرآن، پيرامون صادق بودن خداوند

خداوند صادق است، اين وصف که از مهم‌ترين صفات فعل است پاية اصلي اعتماد بر دعوت انبياء را تشکيل مي‌دهد، چرا که اگر نعوذ بالله ـ کذب و دروغ درباره او تصور مي‌شد هيچ اعتمادي نه به مسأله وحي بود، و نه وعده‌هاي قيامت، و نه خبرهايي که از معارف ديني مي‌دهد و يا از عوامل سعادت و خوشبختي بشر و اسباب شقاوت و بدبختي او سخن مي‌گويد و به تعبير ديگر، پايه‌هاي مسائل ديني با نفي اين صفت به کلي فرو مي‌ريزد. و از اينجا روشن مي‌شود تا چه حد ايمان، به صدق پروردگار در فهم حقايق دين موثر است. و شايد به همين دليل است که در آيات فراواني از قرآن مجيد توصيف خداوند به صادق بودن به چشم مي‌خورد که با تعبيرهاي کاملا متنوع و مختلف از اين موضوع سخن گفته، و از زواياي گوناگون به اين مسأله مهم توجه شده است. با اين اشاره به قرآن باز مي‌گرديم و به آيات زير گوش جان فرا مي‌دهيم:

1 ـ وَ مَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللَّـهِ حَديثا؛[1] و کيست که از خداوند راستگوتر باشد.

2 ـ وَ مَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللَّـهِ قيلاً؛[2] و کيست که در گفتار و وعده‌هايش از خدا صادق‌تر باشد؟!

3 ـ وَ لَقَدْ صَدَقَكُمُ اللَّـهُ وَعْدَه؛[3] خداوند وعده خود را به شما (درباره پيروزي بر دشمن در احد) راست گفت.

4 ـ قالُوا هذا ما وَعَدَنَا اللَّـهُ وَ رَسُولُهُ وَ صَدَقَ اللَّـهُ وَ رَسُولُهُ؛[4] گفتند اين همان است که خدا و رسولش به ما وعده فرموده و خدا و رسولش راست گفتند.

[1] . سوره نساء، آيه 87.

[2] . سوره نساء، آيه 122.

[3] . سوره آل عمران، آيه 152.

[4] . سوره احزاب، آيه 22.