پيامبر6 در ايام حج‏ با رؤساي قبيله‏ها تماس مي‏گرفت، حتي آنان را به خانه خود دعوت مي‏کرد و پيام رسالت را به آنان ابلاغ مي‏نمود. گاهي هم که مشغول سخن گفتن مي‏شد، ابولهب از پشت ‏سر مي‏رسيد و مي‏گفت: مردم! سخن او را باور نکنيد زيرا او با دين نياکان شما مخالف است. اين نوع رفتارهاي ابولهب تاثير سوئي در پذيرش دعوت داشت.[1]

قبايل به طور عمومي دعوت پيامبر6 را نمي‏پذيرفتند تا اين که پيامبر6 آيين خود را به گروهي از بني عامر که وارد مکه شده بودند عرضه کرد. مردي به نام بحيرهٔ بن فراس و يکي از بزرگان قبيله اظهار کردند که اسلام را مي‏پذيريم و تمام نيروي خود را در اختيارتان مي‏گذاريم به اين شرط که کار جانشيني بعد از خود را به ما وا گذاريد. اما پيامبر6 به اين پيشنهاد پاسخ رد داد و فرمود: «الْأَمْرُ إِلَى اللَّـهِ يَضَعُهُ حَيْثُ يَشَاءُ».[2]

[1] . الطبقات الکبری ، ج 1، ص 216 و سیره نبوی، ابن هشام، ج 1، ص 422

[2] . سیره نبوی، ابن هشام، ج 1، ص 426؛ الطبقات الکبری، ابن سعد، ج 1، ص 262 و الطبری، ج 2، ص 84.