فاطمة زهرا3 از عظمت و وحشت آن روز باخبر است و از پيغمبر6 مي‌پرسد: من شما را در قيامت كجا ببينم؟

فرمود: نزديک در بهشت و در آنجا پرچم حمد، به دست من است.

پرچم حمد، به دست كسي است كه در دنيا اهل حمد و ثنا باشد. وقتي اهل حمد و ثنا شد به جايي مي‌رسد كه خدا نعمت‌هاي فراواني را به او عرضه مي‌كند. وقتي نعمت‌هاي فراوان را به او عرضه كرد او اين نعمت‌ها را به ديگران مي‌دهد.

وقتي اين نعمت‌ها را به ديگران داد او ولي‌نعمت ديگران مي‌شود [و] وقتي ولي ‌نعمت ديگران شد مشكور و محمود ديگران مي‌شود، منتها به اذن خدا.

حمد و ثنا؛ در مقابل نعمت است [و] كسي حميد است، كسي محمود است كه ولي‌نعمت باشد.

اگر نعمتي از كسي به ديگري رسيد آن متنعّم از اين مُنعِم حق‌شناسي مي‌كند و ثنا گوي او است.

گرچه همة ثناها به خدا برمي‌گردد: ﴿الْـحَمْدُ لِلَّـهِ﴾ چون ﴿رَبِّ الْعالَمينَ﴾ است،

ولي، ديگران كه مجاري نعمت‌اند مظاهرِ فراواني به او مي‌رسد كه خود همة نعمت‌هايي كه خدا به او داد به جا صرف مي‌كند و نمازهاي واجب و مستحب و ساير فرايض و نوافل را انجام بدهد تا پرچم حمد به دست او باشد.

در سورة مباركة «اسراء» آمده است:

﴿وَمِنَ الَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَّكَ عَسَي أَن يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَاماً مَّحمُوداً﴾

فرمود: شب برخيز، نماز شب را احيا كن و زنده كن [كه] شايد به مقام حمد برسي.

مقام محمود؛ منزلتي است كه ديگران در پيشگاه او حامد و شاكر و ثناگويند.

ثناي درست ـ كه مصون از تملّق است ـ در برابر نعمت صحيح و منعم راستين است.

اگر نعمتي دروغ بود ثنايش دروغ است [و] اگر نعمت راست بود، ولي منعم دروغ بود ثنايش كاذب است.

ولي اگر نعمت حق بود [و] منعِم حقيقي بود؛ يعني اين نعمت، از اين منعم به جامعة انساني رسيده است جامعة انساني ثناگوي چنين منعِمي است [و] اين منعم مي‌شود محمود.

محمود بودن، يك منزلت و يك درجه است كه هر كس به آن مقام نمي‌رسد و هيچ كسي در جوامع انساني به اندازة رسول گرامي(عليه و علي آله آلاف التحيهٔ و الثناء) حميد و محمود نيست.