از جمله دروغ‌هايى که مردم آن را سهل مىدانند و در واقع حرام است، آن استکه: کسى وارد شود بر ديگرى که مشغول غذا خوردن باشد و او را تکليف کند به خوردن طعام و او گرسنه باشد و بگويد: اشتها ندارم - بدون غرض صحيح شرعى مثل آنکه: آن طعام را حرام داند - . و از جمله دروغ‌هاى متعارف که از گناهان شديده، و غائله آن عظيم است آن استکه مىگويند: خدا مىداند که چنين است. و حال اينکه مىداند که چنين نيست و خداخلاف آن را مىداند. و از عيسى بن مريم منقول است که: «اين اعظم گناهان است در نزد خدا».[1]
و در بعضى روايات رسيده است که: «چون بنده، خدا را گواه گيرد بر امر خلاف واقعى، خداوند عالم گويد: از من ضعيفترى نيافتى که مرا بر اين امر دروغ، شاهدآوردى».[2]
و از جمله انواع دروغ، بلکه شديدترين و بدترين آنها؛ شهادت دروغ است. و حضرت رسول6 کسى را که شهادت دروغ بدهد با بتپرست مساوى قرار داد».[3]
و از آن جمله، ياد نمودن قسم دروغ است.
و حضرت رسول خدا6 فرمودند: «کسى که متاع خود را به قسم دروغ بفروشد، از جمله کسانى است که خداى - تعالى - در روز قيامت با او سخن نمىگويد. و نظر رحمت بر او نمىافکند. و عمل او را قبول نمىکند».[4]
بلکه قسم بسيار خوردن راست، مذموم است. و نام بزرگ «ملک علام الغيوب»[5] را به سبب هر چيز جزئى حقير در ميان آوردن، سوء ادب است.
و در حديثى وارد است که: «خداى تعالى فروشنده‌ای را که بسيار قسم خورد دشمن دارد».[6]
و از احاديث مستفاد مىشود که: «قسم بسيار خوردن، باعث تنگى روزى و فقر مىگردد» .
[1] . بحار الانوار، ج 72، ص 258، در بيان ح 40.
[2] . وسائل الشيعه، ج 16، ص 150، ج 2. و بحار الانوار، ج 104، ص 207، ح 6.
[3] . جامع السعادات، ج 2، ص 331.
[4] . محجهٔ البيضاء، ج 5، ص 240. و احياء العلوم، ج 3، ص 116 و 117.
[5] . پادشاه داناي به همه پنهانيها.
[6] . محجهٔ البيضاء، ج 5، ص 240. و احياء العلوم، ج 3، ص 117.
