روح از آن جهت كه مجرد است؛ نه مذكر است نه مؤنّث [بلكه] بدن يا مذكر است يا مؤنّث؛ پس آنچه در قلمرو رسالت انبياست جان آدمي است، كه فراتر از تذكير و تأنيث است و آنچه محكوم به تذكير و تأنيث است، در قلمرو مستقيم رسالت انبيا نيست.

كارهاي اجرايي بر اساس ساختار گوناگون تن تقسيم شده است و هر كمالي را جان انساني كه تحصيل كرد، توان آن را دارد كه در محدودة تن پياده كند.

گر چه زنان بي‌شماري به مقام والاي كمال بار يافته‌اند، ولي افرادي چون فاطمة زهرا3 اندك‌اند.

چه اينكه مردان زيادي به كمال‌هاي والا راه يافته‌اند، ولي افرادي چون علي‌بن‌ابي‌طالب7 كم‌اند.

سخني را امام حسين سالار شهيدان7 نقل مي‌كند، مي‌گويد: وقتي آية
﴿لا تَجْعَلُوا دُعاءَ الرَّسُولِ بَيْنَكُمْ كَدُعاءِ بَعْضِكُمْ بَعْضاً﴾ نازل شده است؛

يعني مؤمنين! «در هنگام خواندن پيامبر6 را با افراد ديگر يكسان قرار ندهيد [و] او را با اسم صدا نزنيد و نخوانيد».

مادرم فاطمه3 هيبت زده شد [و] گفت: اوّلين كسي كه موظّف است به اين آيه عمل كند ما خاندان رسالت هستيم [و] من از اين به بعد نمي‌توانم پدرم را به عنوان «يا اَبَهٔ» خطاب كنم؛ بلكه بايد او را به عنوان «يا رسول الله» صدا بزنم.

حسين ‌بن ‌علي8 از مادرش نقل مي‌كند، مي‌گويد: هيبت اين پيام مرا گرفت من براي اوّلين بار كه خواستم پدرم را صدا بزنم گفتم «يا رسول الله» آن‌گاه پيغمبر6 به فاطمه3 فرمود: «انتِ مني و انا منكِ»؛

تو از مني و من هم از تو؛ تو بيگانه نيستي، اين آيه براي ديگران است.

بيگانگان اگر بخواهند ما را صدا بزنند بايد با وصفِ ممتاز رسالت ما را بخوانند، ولي شما كه آشناييد و از خود من هستيد و من از شما هستم، نبايد شما هيبت‌زده مرا به عنوان «يا رسول الله» خطاب كنيد.

تو بگو «يا أبه» تو اگر مرا به عنوان پدر صدا بزني براي قلبم محبوب‌تر است و نزد ذات اقدس الهي مرضي‌تر.

خدا از اين راضي است كه تو مرا به عنوان پدر خطاب كني و من هم خرسند هستم كه تو مرا به عنوان پدر صدا بزني [و] بسيار خوشحالم كه فرزندي چون تو دارم [و] تو هم خوشحالي كه فرزند مني.