امام صادق7 در برابر كسانى كه حرف‌هایى مى‏زدند و اعتراضاتى داشتند مى‏فرمود: اگر راست مى‏گویند مصحف فاطمه3 را در بیاورند و نشان دهند؛ مصحفى كه در آن وصیت فاطمه موجود است.[1] ائمه معصومین: به مصحف فاطمه3 مراجعه و حوادث آینده را پیش از وقوع آن یادآورى مى‏كردند.

حماد بن‏عثمان مى‏گوید: از امام صادق7 شنیدم كه فرمود: زنادقه[2] در سال 128 قمرى، قیام مى‏كنند و این سخن را كه مى‏گویم به خاطر آن است كه در مصحف فاطمه3 نگاه كردم.[3]

[1] . اصول كافى، ج 1، ص 241؛ بصائر الدرجات، ص‏157 و158.

[2] . زنادقه جمع زندیق است و زندیق در اصطلاح به مسلمان ملحدى گویند كه تفسیرهاى او از نصوص شرعیه قرآن و سنت، موجب گمراهى مسلمانان گردد. كلمه زندیق، از ریشه پهلوى زندیك مى‏آید كه به معنى مفسر «اوستا» كتاب زرتشت است و چون مانویان و مزدكیان جرات اظهار عقاید دینى خود را نداشتند به تفسیر اوستا پرداخته و مى‏گفتند: منظور ما از این سخنان شرح و تفسیر اوستا مى‏باشد، از آن جهت ایشان را زندیك نامیدند. زنادقه غالبا قائل به اباحه و شك در دین و نوعى آزاداندیشى و اغلب «ثنوى‏» بودند مانند صالح بن عبدالقدوس كه قائل به دو اصل قدیم «نور» و «ظلمت‏» بود. زنادقه از اساس منكر خدا و ادیان بودند و طبقه‏اى بودند كه تعهدى نداشتند و حتى در حرمین مكه و مدینه و در مسجد الحرام و مسجد النبى مى‏نشستند و حرف‌هایشان را مى‏زدند. البته به عنوان اینكه بالاخره فكرى است، شبهه‏اى است كه براى ما پیدا شده و باید بگوییم زنادقه طبقه متجدد و تحصیل كرده آن عصر بودند كه با زبانهاى زنده آن روز دنیا آشنا بودند، زبان سریانى را كه در آن زمان بیشتر زبان علمى بود مى‏دانستند، بسیارى از آنها زبان یونانى و بسیارى ایرانى بودند و زبان فارسى مى‏دانستند و بعضى هم زبان هندى. بیشتر معتقدند كه ریشه زندقه از مانویها است. (رك، فرهنگ فرق اسلامى، محمد جواد مشكور، ص 210؛ سیرى در سیره ائمه اطهار، شهید مطهرى، ص‏146).

[3] . آغاز حدیثى است كه منابع آن در پاورقى‏7 ذكر شده است.