یزید در همایش الحادی بی‌نظیری دار و ندار غاصبانه خود را به نمایش گذاشته است بر صندلی‌های طلا و نقره تکیه داده و تاجی از در و یاقوت بر سر نهاده و با لباس‌های فاخر بر تن بر روی تختی فراخ و آراسته نشسته و در حال میگساری می‌باشد اسرا وارد دار الاماره شده و در گوشه‌ای از کاخ یزیدی روی زمین جایشان می‌دهند منظره بسیار رقت انگیز و اسفباری است.

ولی اهل بیت پیامبر6 با لباس‌های خاکی و چهر‌ه‌ای سوخته از آفتاب‌های داغ بیابانی در نهایت بی‌احترامی باید بر روی زمین بنشینند.. .. .

نیزه به دستان و حاملان سرهای شهدا وارد مجلس شدند سر نورانی جگر گوشه پیامبر6 را در داخل طشتی که جلوی یزید بود قرار دادند، یزید چوب خیزران را بر می‌دارد و بر دندان‌های حسین7 همان جایی که محل بوسه‌های جدش پیامبر6 بود می‌زند و به حالت مغرورانه اشعار می‌خواند از جمله:

بلند شوند کشته‌های ما در جنگ بدر ببینند ما چه کار کرده‌ایم با کشته‌هایشان» یزید دچار مغالطه‌کاری شده و خطاب به زینب می‌گوید آیا برادرت این آیه قران را نخوانده بود:

«بگو خداوندا ای فرمانروای هستی، به هر کسی که خواهی فرانروایی ببخشی و از هر که خواهی فرمانروایی باز ستانی و تویی که هر کس را که خواهی گرامی داری و هر کس را خواهی خوار کنی و (سر رشته) خیر به دست توست تو بر هر کار توانایی.»

یزید ادامه داد برادرت این آیه را نخوانده بود که بداند حق با من است خدا ملک را از پدرت گرفت و به پدرم داد حسین را ذلیل و مرا عزیز گردانید در اینجا که یزید کفرش را ظاهر کرده و به زبان جاری کرد بغض گلوی زینب را فشرد. .. ولی نه او در اینجا نباید گریه کند نباید سکوت کند، ‌نباید اظهار خستگی و گرسنگی و بی‌خوابی کند، بلکه باید بایستد و فریاد بزند چون یزید اسیر تجمل است و زینب بنده خداست، پس باید جواب مغالطه‌کاری‌های یزید را که می‌خواهد هدف باطل خود را با حق بپوشاند و آیات قرانی را به نفع خود تفسیر کند، قاطعانه بدهد و اگر سکوت کند کار تمام است و اصل کشته شدن حسین هیچ می‌شود و فلسفه شهادت اباعبدلله و هفتاد و دو یار با وفایش در اذهان به فراموشی سپرده می‌شود.

پس زینب ایستاد و با حالتی رنجور و خسته که ناشی از گرسنگی و تشنگی و تازیانه‌های نامردان بود شروع به خواندن آن خطبه غرایش نمود[1]. .. ..