منظور از این حدیث، روایتی است که ابوبکر آن را از پیامبر اکرم6 چنین

نقل کرد:

 «إِنَّا مَعَاشِرَ الْأَنْبِيَاءِ لَا نُورَثُ مَا تَرَكْنَاهُ صَدَقَةٌ؛[1] ما جماعت پیامبران از خود ارث باقی نمی‌‌گذاریم. هر چه از ما ماند، صدقه است. »

درباره این حدیث باید یادآور شد:

1. تا آن زمان این حدیث را جز ابوبکر هیچ کس نشنیده بود. بسیاری از محدثان نیز بر این نکته اتفاق نظر دارند که راوی این حدیث تنها ابوبکر بود. البته بعدها پشتیبانانی چون مالک بن اوس یافت و در دهه‌‌های بعد عمر، زبیر، طلحه و عایشه نیز در شمار مؤیدان آن جای گرفتند.[2]

1. 6 بود و در طرف مقابل، حضرت فاطمه3 و حضرت علی7 و ام ایمن ناقل سخن و کردار پیامبر اکرم6 مبنی بر بخشش فدک بودند. بدیهی است باتوجه به فزونی شمار ناقلان در این سمت و نیز شخصیت آنها که بیش‌‌ترین تاییدات را از سوی پیامبر اکرم6 دارایند، باید قول آنها بر قول ابوبکر مقدم شود.

3. این حدیث با آیات متعددی از قرآن که در آن میراث انبیا مطرح شده است، منافات دارد و بدیهی است نمی‌‌توان تنها با یک حدیث در مقابل این آیات صریح ایستادگی کرد.

1. 6 هیچ گونه مالی به
    ارث نگذاشت، چگونه است که طبق نقل اهل سنت بعضی از اموال آن حضرت6مانند وسایل شخصی و نیز حجره‌‌های آن حضرت6 به ارث می‌‌رسید.[3]