و گفته‌اند: حضرت امیرالمؤمنین7 هنگامی که زینب3 را به پسر برادرش عبدالله بن جعفر تزویج کرد، در ضمن عقد، شرط نمود هر گاه زینب خواست با برادرش حضرت امام حسین7 سفر رود، او را از آن منع نکرده و باز ندارد، و چون عبدالله بن جعفر خواست حضرت امام حسین7 را از سفر عراق باز دارد و حضرت آن را نپذیرفت و عبدالله مایوس و نومید گردید، دو فرزندش عون و محمد را فرمان داد که به همراه آن بزرگوار به عراق روند و در برابر آن حضرت جهاد و کارزار نمایند، و هنگامی که حضرت امام حسین7 روانه کوفه شد، هر کس او را ملاقات و دیدار می‌‌نمود، از مردم کوفه و مکر و فریب ایشان او را می‌‌ترسانید، حضرت امام حسین7 می‌‌فرمود:

به خدا سوگند هر آینه گروه ستمگران مرا می‌‌کشند، و خدا کسی را که آنان را ذلیل و خوار گرداند، بر ایشان مسلط و چیره نماید.[1]