«وَ أَنَّى تَرْحَضُونَ قَتْلَ سَلِيلِ خَاتَمِ الْأَنْبِيَاءِ وَ سَيِّدِ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ وَ مَلَاذِ خِيَرَتِكُمْ وَ مَفْزَعِ نَازِلَتِكُمْ وَ مَنَارِ حُجَّتِكُمْ وَ مَدَرَةِ سُنَّتِكُمْ؟ أَلَا سَاءَ مَا تَزِرُونَ وَ بُعْداً لَكُمْ وَ سُحْقاً، فَلَقَدْ خَابَ السَّعْيُ، وَ تَبَّتِ الْأَيْدِي وَ خَسِرَتِ الصَّفْقَةُ وَ بُؤْتُمْ ﴿بِغَضَبٍ مِنَ اللَّـهِ﴾ وَ ضُرِبَتْ عَلَيْكُمُ الذِّلَّةُ وَ الْمَسْكَنَةُ»

آه، مگر شما می‌‌تـوانید ننگ کشتـن فرزند و نواده رسول خدا6 را از پـرونده خـود شسـت وشو دهید؟ هرگز چـنین کاری میسـر نیست، شما فرزند خاتم نبوت و معدن رسالت و سید جوانان بـهشت را کشته اید، کسی که در جنگ علیه کافران سنگرگاه شما و در جبـهه حق پناهگاه شما بـود، کسی را کشتید که کانون آرامش ما و پـشتیبـان سخـن شـما، مددکار فهم و دانایی شـما و مشـعل هدایت و پـیشـوای راستین زندگی شرافتمندانه شما بود.

آری، شما با کشتن حسین7، ننگی بزرگ و توشه‌ای بـد بـرای خود فراهم کردید. شما خود را بـه هلاکت و نابـودی گرفتـار ساخـتـید.

زحمات شما بـه هدر رفت. دست تـجاوزکار شما قطع بـاد که اینگونه سرمایه دین خود را بـه خسران و زیان کشاندید، چون هرچه داشتـید از دست دادید و در عوض خشم و غضب الهی را خریداری کردید و برای همیشه شـلاق ذلت و زبـونی، در زندگی و پـس از آن بـر پـیکر شـما نواخته خواهد شد!