رفتار رسول خدا درباره فدک و خیبر یکسان می‌نماید؛ ولی این دو سرزمین حکم همسان ندارند. مناطقی که به دست مسلمانان تسخیر می‌‌شود، دو گونه است:

1. مکان‌‌های که با جنگ و نیروی نظامی گشوده می‌شود. این سرزمین‌‌ها که در اصطلاح «مفتوح العنوهٔ» (گشوده شده با قهر و سلطه) خوانده می‌‌شود، به منظور تقدیر از تلاش جنگجویان مسلمان در اختیار مسلمانان قرار می‌‌گیرد و رهبر جامعه اسلامی چگونگی تقسیم یا بهره برداری از آن را مشخص می‌‌سازد.[1] منطقه خیبر، جز دو دژ آن به نامه‌‌های «وطیح » و «سلالم »،[2] این گونه بود.

1. سپرده است[3] و مسلمانان در آن هیچ حقی ندارند. فدک و دو دژ پیش گفته خیبر این گونه فتح شد. بنابراین، ملک رسول خدا گشت. طبری مورخ بزرگ می‌گوید: «فدک ملک خالص پیامبر خدا بود. زیرا مسلمانان آن را با سواره نظام و پیاده نظام نگشودند.»[4]