یکی دیگر از مواردی که نگارنده‌‌ی نامه اشاره کرده است حدیث: «إِنَّ الْأَنْبِيَاءَ لَمْ يُوَرِّثُوا دِينَاراً وَ لَا دِرْهَماً» است. وی می‌نویسد:
«کلینی در کافی از ابی عبدالله7 نقل کرده است که رسول خدا6 فرمود:[1]
همانا علما از پیامبران ارث می‌‌برند؛ به راستی که پیامبران دینار و درهم به ارث نگذاشته‌اند، بلکه علم به ارث گذاشته‌اند. پس کسی که از آن برگیرد سهم بسیار برده است.[2]
وی ادامه می‌‌دهد که مجلسی در مرآهٔ العقول[3] از کلینی نقل می‌کند و می‌گوید:
این حدیث دو سند دارد که سند نخست آن مجهول و دومین سند آن حسن یا موثّق است که از صحیح کمتر نمی‌‌باشند.
به این ترتیب، این حدیث در یکی از سندهایش موثّق است و می‌توان به آن احتجاج کرد. پس چرا علمای شیعه علی رغم شهرت این حدیث از آن چشم پوشی می‌‌کنند؟
و شگفت‌تر آن که این حدیث در نزد شیعه به حدّی از صحّت رسیده که [امام] خمینی1 در کتاب خود حکومت اسلامی برای جواز ولایت فقیه بدان استناد کرده است.
پس چرا به حدیثی که انتساب آن به رسول خدا6 صحیح است توجّه نمی‌شود با آن که ما اتّفاق نظر داریم که با وجود نص، اجتهاد جایی ندارد؟
و چرا از این حدیث در بحث ولایت فقیه بهره گرفته می‌‌شود، امّا در مسئله فدک واگذاشته می‌‌شود؟
پس آیا در این قضیه خوش آمدن دل (مزاج) قضاوت نمی‌کند؟».
[1] . «وَ إِنَّ الْعُلَمَاءَ وَرَثَةُ الْأَنْبِيَاءِ، إِنَّ الْأَنْبِيَاءَ لَمْ يُوَرِّثُوا دِينَاراً وَ لَا دِرْهَماً وَ لَكِنْ وَرَّثُوا الْعِلْمَ، فَمَنْ أَخَذَ مِنْهُ أَخَذَ بِحَظٍّ وَافِر».
[2] . کافی: 1 / 34 حدیث 1، باب ثواب العالم والمتعلّم.
[3] . مرآهٔ العقول: 1 / 111 حدیث 1.
