داوری نهایی دربارة پروندة فدک موکول به فصل بعد است و در آنجا ثابت خواهیم کرد که محروم كردن دخت گرامی پیامبر6 از فدک فاجعه بزرگی است که تاریخ قضایی اسلام به خاطر دارد. ولی در اینجا نکته‌ای را یاد آور می‌‌شویم:

ما در مباحث گذشته به دلایل روشن ثابت کردیم که پس از نزول آیة ﴿وَ آتِ ذَا الْقُرْبى‏ حَقَّهُ﴾ پیامبر گرامی6 فدک را به زهرای اطهر3 بخشید در این باره، علاوه بر بسیاری از دانشمندان اهل تسنن، علمای شیعه بر این مطلب تصریح کرده‌اند و بزرگانی از محدثان، مانند عیاشی و اربلی و سید بحرینی، احادیث شیعه در این زمینه را در کتاب‌های خود گردآورده‌اند که برای نمونه یک حدیث را نقل می‌‌کنیم:

حضرت صادق7 می‌فرماید: هنگامی که آیة «وَ آتِ ذَا الْقُرْبى‏» نازل شد پیامبر6 از جبرئیل پرسید: مقصود از «ذَا الْقُرْبى‏» کیست؟ جبرئیل گفت: خویشاوندان تو. در این موقع پیامبر6 فاطمه و فرزندان او را خواست و فدک را به آنها بخشید و فرمود: خداوند به من دستور داده است که فدک را به شما واگذار کنم.[1]