[1] . بسیاری از بزرگان اهل تسنّن این حدیث را نقل کرده‌اند، برخی از راویانِ بزرگ این حدیث عبارتند از:

- ذخائر العقبی، حافظ ابو موسی ابن مثنّی بصری (252) 82 و 83 .

- الإصابه: 8 / 57، شرح المواهب الدنیه: 4 / 330، حافظ ابوبکر ابن ابی عاصم (287).

- کنز العمّال: 12 / 111 حدیث 34238 ، حافظ ابو یعلی موصلی (307).

- معجم الکبیر: 1 / 108 حدیث 182 و 22 / 401 حدیث 1001 ، حافظ ابو القاسم طبرانی (360).

- مستدرک حاکم: 3 / 167 حدیث 4730 ، حافظ حاکم نیشابوری (405).

- ذخائر العقبی: 82 و 83 ، حافظ ابو سعد خرکوشی (406).

- فضائل الخلفای ابی نُعیم: 124 و 125 حدیث 140، کنز العمّال: 12 / 111 حدیث 34238، حافظ ابو نعیم اصفهانی (430).

- اُسد الغابهٔ: 6 / 224، حافظ ابو الحسن ابن اثیر (630).

- کنز العمّال: 13 / 674 حدیث 37725، حافظ محبّ الدین ابن نجّار بغدادی (643).

- تذکرهٔ خواص الاُمّهٔ: 279، حافظ ابو المظفّر سبط ابن جوزی (654).

- ذخائر العقبی: 82 و 83 ، حافظ محبّ الدین طبری (694).

- تهذیب الکمال: 22 / 379 حافظ ابو حَجّاج مزّی (742).

- الإصابه: 8 / 56، تهذیب التهذیب: 12 / 442 ، حافظ ابن حجر عسقلانی (852).

- الصواعق المحرقه: 105، حافظ ابن حجر مکی (954).

- کنز العمّال: 12 / 111 حدیث 34238 و 13 / 674 حدیث 37725 ، حافظ علی متّقی هندی (975).

- شرح مواهب الدنیه: 4 / 3030، حافظ ابو عبداللّه زرقانی مالکی (1122).