از سخنان فاضل دربندی (متوفی به سال 1286 هجری) و جز او از عالمان دیگر - رحمهم الله - ظاهر و هویدا است که آن خاتون دو سرا حضرت زینب کبری3 علم منایا و بلایا (مرگ‌‌ها و پیشامدهای سخت) را می‌‌دانسته، و فرمایش امام سجاد7 به او:

«یا عمة أَنْتِ بِحَمْدِ اللَّـهِ عَالِمَةٌ غَيْرُ مُعَلَّمَةٍ، وَ فَهِمَةٌ غَيْرُ مُفَهَّمَة»؛

«عمه جان! خدای را شکر و سپاس، تو دانایی هستی که کسی به تو نیاموخته، و فهمیده و درک کننده‌ای هستی که کسی به تو نفهمانده است». دلیل و راهنما است به این که زینب دختر امیرالمؤمنین3 محدثه بوده، یعنی همه چیز (از جانب خدای تبارک و تعالی) به او الهام می‌‌شده و در دلش آشکار می‌‌گشته است. همچنین علم و دانش او از علوم لدنیهٔ (علومی که از استاد فرا نگرفته، بلکه از جانب خدای عزوجل) بوده است.

در برخی روایات است که او را مجلس علمی بود و زنان به قصد آموختن احکام دین نزد او می‌‌رفتند. این صفات برجسته که برای هیچ یک از زنان معاصر او فراهم نشده است، زینب را از دیگران ممتاز ساخت؛ چنان که او را «عقیله بنی هاشم» می‌‌گفتند و از وی حدیث فرا می‌‌گرفتند.

ابن عباس از او حدیث کند و گوید: «عقیله ما، زینب دختر علی7 حدیث کرد. .. و این لقب بر او ماند؛ چنان که به عقیله معروف گشت و فرزندان وی را بنی عقیله گفتند. »