تا این جا در بخش‌‌های گذشته نگارنده‌‌ی نامه را با دو موضوع مهم یعنی جزئیات مربوط به ماجرای فدک و احادیث ساختگی و تحلیل آنها آشنا کردیم، و در ارائه‌‌ی این مطالب بی طرفی و انصاف را با نقل مدارک معتبر اهل سنّت همراه کردیم. اینک بخش دیگری از نامه را توضیح می‌‌دهیم که در مورد غضب فاطمه3 پس از غصب فدک است.

آری، با حدیث ساختگی، فدک از فاطمه زهرا3، آن مطهّر و پاره تن رسول خدا6 گرفته شد. آن بانوی بزرگوار همواره تا آخرین لحظات حیات خود حق خویش را خواهان بود و سرانجام - همچنان که کمی پیش‌‌تر به نقل از کتاب بُخاری و مسلم بیان کردیم - در حالی از دنیا رفت که بر آنها خشمناک بوده و از آنان روی برمی گرداند. آن حضرت وصیت نمود که شبانه دفن گردد و هیچ یک از آن گروه بر او نماز نگزارند.

البتّه این ماجرا نیز از مطالب مسلّم تاریخ اسلام است که برخی از راویان آن عبارتند از:

- بُخاری در باب فرض الخمس[1]

- مسلم در کتاب الجهاد والسیر[2]

- ابن سعد در الطبقات الکبری[3]

- ابو جعفر طَحاوی[4]

- محمّد بن جریر طبری[5]

- حاکم نیشابوری[6]

- ابوبکر بیهقی[7]

- ابو نعیم اصفهانی[8]

- ابن عبدالبر قُرطُبی[9]

- محی الدین نَوَوی[10]

- ابوبکر هیثمی[11]

- ابن اثیر جَزَری[12]

- ابن حجر عسقلانی[13]