آن بخشِ اول به طور اجمال اینجا مطرح می‌شود؛ نه به طور تفصیل، برای این که پشتوانه علمی بخش دوم خواهد بود. سرّ این که این بانو3 حجت بر ائمه: است و اگر علی‌ بن‌ ابی‌طالب7 نبود، احدی همتای آن حضرت نبود «آدَمَ وَ مَنْ دُونَه‏»[1] این است که او [فاطمه]، مثل خود قرآن کریم در مقام حدوث و بقاء شکل گرفت؛

قرآن از زمین برنخاست (از فکر کسی تدوین نشد، هیچ عالِم بشری این قرآن را تدوین و تنظیم نکرد. سورش، آیاتش، معارفش [و] مفاهیمش را بررسی و انشا نکرد) مستقیماً از جهان غیب نازل شد و در طی 23 سال ماند و برای ابد جای خود را تثبیت کرد. این سه کار را قرآن کرد: یعنی اولاً از زمین برنخاست [بلکه] از آسمان نازل شد، و ثانیاً نزولش هم 23 سال طول کشید ثالثاً، و ماند که برای ابد بماند. این طور نیست که ـ معاذ‌الله - قابل زوال و از بین رفتنی باشد: ﴿لا يَأْتيهِ الْباطِلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ لا مِنْ خَلْفِهِ﴾[2]  

انسان کامل، مخصوصاً فاطمه زهرا3 هم، وقتی هویت آن حضرت را ارزیابی می‌کنیم، می‌بینیم در همین مثلث خلاصه می‌شود: او از زمین برنخاست [بلکه] از آسمان نازل شد و تقریباً همسفر قرآن کریم بود تا قرآن، آیاتش، سورش نازل می‌شد، او هم روزانه متکامل می‌شد، ترقی می‌کرد و تا قرآن به پایان رسید، عمر این بی‌بی هم به پایان رسید و برای ابد ماند؛ گرچه ﴿إِنَّكَ مَيِّتٌ وَ إِنَّهُمْ مَيِّتُونَ﴾[3] شاملِ همه انسان‌ها هست.

آن مثلث درباره قرآن روشن است؛ همه ما می‌دانیم که این کتابی است از ذات اقدس الهی نشأت گرفته [و] هیچ فکری او را تدوین نکرده [است] از آسمان غیب نازل شده، 23 سال به تدریج این کتاب نازل شده؛ بعد از این که ﴿الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ﴾[4] و سایر آیات نازل شد، این کتاب، نه یک کلمه کم نه یک کلمه زیاد، «الی یوم القیامة» ماندنی است. پس، از آسمان نازل شد، از غیب نازل شد ثانیاً، در طی 23 سال به تدریج متکامل شد ثالثاً. تا به ﴿الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ﴾ و مانند آن رسید و ماند برای ابد. جریان فاطمه زهرا3 هم همین طور است.