در اخبار آمده که هر گاه حضرت زینب به دیدار برادرش امام حسین7 می‌‌آمد، حضرت به احترام او جلو پایش حرکت می‌‌کرد و سر پا می‌‌ایستاد و او را در جای خود می‌‌نشاند به راستی که این خود مقام عظیمی است که آن حضرت در نزد برادرش داشت، همان گونه که او امین و امانتدار پدر، نسبت به هدایای الهی بود.

[1]

علامه سید جعفر، طباطبایی، چنین می‌نویسد:

(در جلالت قدر و بزرگی مقام و برتری شان و بزرگی حال و چگونگی او بس است آنچه در برخی از اخبار رسیده، به این که زینب3 نزد امام حسین7 در آمد و آن حضرت قرآن می‌‌خواند، پس حضرت (چون دید زینب آمد) قرآن را بر زمین نهاد و برای اجلال و تعظیم و بزرگ داشتن او بر پای ایستاد.)[2]