سومین محور بررسی این روایت این است که به طور مسلّم امیر مؤمنان علی7 و عبّاس آن را نپذیرفته و تکذیبش کرده‌اند، چنان که در حدیثی که مسلم نقل کرده، آمده است:

[1]

مالک بن اوس می‌گوید: عمر بن خطّاب به علی7 و عبّاس گفت: هنگامی که رسول خدا6 از دنیا رفت ابوبکر گفت که من ولی رسول خدا6 هستم. شما دو نفر آمدید، تو ارثِ پسر برادرت را می‌‌خواستی و او ارث همسرش از پدرش را، ابوبکر گفت: رسول خدا6 فرموده: «لَا نُورَثُ وَ مَا تَرَكْنَاهُ صَدَقَةٌ».

پس او را دروغگو، خطاکار، پیمان شکن و خائن دانستید، امّا به خدا سوگند که او صادق، درستکار و در راه راست و پیرو حق بود(!!).[2]

همچنین در روایت دیگری - که احمد و بزّار نقل کرده‌اند و بزّار آن را حسن الاسناد[3] دانسته - این گونه آمده است:

«ابن عبّاس گوید: هنگامی که رسول خدا6 از دنیا رفت و ابوبکر در جای او قرار گرفت، عبّاس با علی7 بر سر چیزهایی که پیامبر6 از خود به جا گذاشته بود اختلاف کردند.

ابوبکر گفت: چیزی را که رسول خدا6 به جا گذاشته و اقدامی نسبت به آن نکرده، من نیز هیچ اقدامی نسبت به آن نمی‌‌کنم.

هنگامی که عمر جانشین او شد، آنها اختلاف خود را نزد عمر بردند. او گفت: چیزی را که ابوبکر تغییر نداده، من هم تغییر نمی‌‌دهم.

و آن گاه که عثمان جانشین او شد آنها اختلاف خود را نزد عثمان بردند، امّا عثمان سکوت کرد و سرش را پایین انداخت.

ابن عبّاس می‌گوید: من ترسیدم که پدرم مال را بردارد، پس با دست به پشت او زدم و گفتم: ای پدر! تو را سوگند می‌‌دهم که مال را به علی7 واگذاری.»[4]