گزارش پیام آور عاشورا از فاجعه کربـلا و نهضت الهی حسین7 اوج می‌‌گیرد، تـا در کـانون قـدرت امویان و دسـتـیاران و همکـاران و موافقان آنان، بـه عنوان ظلم و ستم و امام کشی، بـا وحشیانه ترین شیوه ممکن در سینه‌‌ها و اوراق تاریک تاریخ ثبـت گردد و بـه مرور زمان با کنارزدن پرده تزویر و فریبـکاری، قدرت پوشالی و حاکمیت خودکامه اءموی را درهم فرو ریزد.

بدین خاطر، بانوی کربـلا وقایع دردناک عاشورا را که در آن عمق سـفـاکی دشـمن و اوج مظلومیت خـاندان پـیامبـر6 در قـیام الهی حسین7 نمودار گردیده بـود، این طور تشریح می‌کند و دشمنان دژخیم را به محاکمه می‌‌کشاند:

«وَيْلَكُمْ يَا أَهْلَ الْكُوفَةِ أَ تَدْرُونَ أَيَّ كَبِدٍ لِرَسُولِ اللَّـهِ فَرَيْتُمْ؟! »

«وَ أَيَّ كَرِيمَةٍ لَهُ أَبْرَزْتُمْ؟! وَ أَيَّ دَمٍ لَهُ سَفَكْتُم‏؟! وَ أَيَّ حُرْمَةٍ لَهُ انْتَهَكْتُمْ؟[! لَقَدْ جِئْتُمْ شَيْئاً إِدًّا تَكادُ السَّماواتُ يَتَفَطَّرْنَ مِنْهُ وَ تَنْشَقُّ الْأَرْضُ وَ تَخِرُّ الْجِبالُ هَدًّا][1]، وَ لَقَدْ أَتَيْتُمْ بِهَا خَرْمَاءَ شَوْهَاءَ صَلْعَاءَ، عَنْقَاءَ سَوْءَاءَ فَقْمَاءَ خَرْقَاءَ، طِلَاعَ الْأَرْضِ وَ مِلْ‏ءَ السَّمَاءِ، أَ فَعَجِبْتُمْ أَنْ لَمْ تُمْطَرِ السَّمَاءُ دَماً؟ ﴿وَ لَعَذابُ الْآخِرَةِ أَخْزى﴾، وَ أَنْتُمْ لَا تُنْصَرُونَ فَلَا يَسْتَخِفَّنَّكُمُ الْمَهْلُ فَإِنَّهُ لَا يَحْفِزُهُ الْبِدَارُ وَ لَا يُخَافُ فَوْتُ الثَّارِ، وَ إِنَّ رَبَّكُمْ ﴿لَبِالْمِرْصادِ﴾.[2]»[3]

ای مردم کوفـه، راسـتـی نمی‌‌دانید چه کرده‌اید؟ می‌‌دانید چه پاره جگری را از محمد6 دریدید؟ چگونه پـیمانی را بـا رسول خدا شکستید؟ می‌‌دانید چه زنان نازنین و پـرده نشینی را بـه اسارت و آوارگی کشاندید؟ و چـگونه حـرمت و کیانی را از پـیامبـر اسـلام ضایع نمودید؟ و چـه خون‌های مقدسی را به زمین ریختید؟!

زینب3 با استناد به آیات قرآن مبنی بـر عکس العمل خداوند در بـرابـر کافران، ادامه می‌‌دهد: بـه راستی شما ای مردم کوفه! عمل زشتی انجام دادید که بیم آن می‌‌رود، آسمان‌ها بـشکافد و درهم فرو ریزد، زمین متـلاشی شود و خـراب گردد و کوه‌‌های محـکم و اسـتـوار پراکنده شود و بر دامنه بیابان روان گردد.

آری، یقینا شما عملی زشت، کاری احمقانه، رفتاری تباه، شیوه‌ای نابخردانه و روشی شرم‌آور اعمال کردید که جا دارد زشتـی و سختـی آن زمین و آسمان را تنگ و انباشته سازد و فرو ریزد!

ای مردم کوفه، راستی اگر از خیانت شما آسمان خون ببـارد تعجب می‌‌کنید؟! اما این را بدانید که علاوه بر نکبت و ذلت زندگی دنیا، عذاب دردناک و ذلیل کننده آخـرت هم در انتـظار شـماسـت و چـنان گرفتـار و دست بـه گریبـان می‌‌شوید که هیچ کس شما را یاری و مدد نخواهد بخشید.

آری، ای مردم کوفه، شما بـه این مهلت و فرصت چند روز دنیا دل خوش ندارید و آن را آسـان و سـاده نشمارید، زیرا خـداوند بـرای مجازات ستمگران عجله نمی‌کند و بیم آن را هم که وقت آن بـگذرد و انتقام خون‌ها را نگیرد نداشتـه بـاشید، چون خداوند همیشه مراقب اعمال ماست و پیوسته در کمین ستمگران خواهد بود.

خـطابـه زینب3 بـا آیه قرآن بـه پـایان رسید، اما بـا بـیان «می‌‌دانید چه جگری از رسول خدا6 دریدید؟! » عمق فاجعه کربلا را بـرای همگان بـه خوبـی روشن ساخت تا عظمت و مقام حسین7 را درک کنند و در مقام جبران برآیند.

زینب3 برای مردم کوفه بـیان داشت که افراد و سردمداران آنان در کنار نهر فرات، حسـینی را بـه شهادت رسـانده‌اند که پـیامبـر اسلام6 او را، «سَيِّدُ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّة» نـامـیده بـود.[4]

همچـنین بـه یاد آن مردم آورد که رسـول خـدا6 فـرموده بـود:

«حُسَيْنٌ مِنِّي وَ أَنَا مِنْهُ، أَحَبَّ اللَّـهُ مَنْ أَحَبَّهُ».[5] چنانکه اعتراف تـعدادی از صحابـه رسول خدا6 را یادآور شد که می‌‌گفتند، «حسین أحب أهل الارض الی السماء».[6] و اکنون، این مردم و مدعیان خلافت اسلامی، با سید امت، پاره تن پیغمبر6، محبوب خدا و بـرترین انسان روی زمین، اینگونه رفتار کرده است، اهل بیت او را بـه اسـارت گرفتـه و شعار پـیروزی سـر می‌‌دهند!

به هر حال، زینب3 ماجرای کربـلا را بـیان کرد. رفتار دشمن را با خاندان پیامبـر6 شرح داد. پیام عاشورا را اعلام نمود و پرده از چهره نفاق و تزویر بر گرفت. حال، نتیجه این خطابه شجاعانه و مبارزه قهرمانانه چه شد؟ اندکی به بـحث در بـاره آن می‌‌پردازیم.