وقتی وجود مبارک پیغمبر - علیه و علی آله آلاف التحیهٔ و الثناء - به مقام شامخ نبوت بار یافتند [و] به معراج رسیدند، در معراج غذایی میل کردند. وقتی از معراج نازل شدند، به زمین آمدند، دیگر تماسی نداشتند، مگر این که آن غذا به صورت نطفه در بیاید آن میوه آسمانی و غیبی و بهشتی. آن میوه غیبی و بهشتی، وقتی در صلب مطهر رسول اکرم6 به صورت نطفه فاطمه3 درآمد در قرار مکین خدیجه3 مستقر شد؛ پس وجود مبارک این بانو نظیر افراد دیگر (نظیر مردها یا زنهای عادی) نیست که نطفه آنها محصول آب و غذا و میوه زمین باشد [و] از زمین برخاسته باشد. همان طوری که قرآن، نظیر کتاب‌های بشری نیست که محصول فکر بشر باشد، نطفه وجود مبارک فاطمه3 هم محصول آن میوه غیب است (میوه بهشت است)، از زمین برنخاست؛ منتها این چند سالی که طول کشید تا این نطفه مستقر بشود، این مقدمه انعقاد نطفه است. باید وحی نازل بشود، باید پیامبر به آن مقام وحی‌یابی برسد، باید آن انقطاع وحی به عنوان آزمون فرا برسد، باید نوبت معراج فرا برسد، باید پیغمبر به معراج برود، باید در معراج آن میوه بهشتی را میل کند، بعد، آن، نطفه بشود تا بشود فاطمه. وقتی هم که از معراج آمدند یک سال یا کم‌تر طول کشید تا وجود مبارک فاطمه3 متکونه بشود. این طلیعه پیدایش و تجلی آن بانو در عالم طبیعت است.