در خاتمه، سرودهای از استاد معظم حضرت آیهٔ الله العظمی وحید خراسانی(دامعزه) در وصف قلب عالم امکان حضرت صاحب العصر و الزمان4 که اخیراً از آن اطلاع یافتم تقدیم میگردد، بحمد الله «ختامُه مِسک» شد:
| تویی چشم و چراغ آفرینش | 
 | به تو خرم بهار دین و دانش | 
| تو معصوم از هوی و از خطایی | 
 | امین الله در ارض و سمایی | 
| تویی گنجینه اسرار توحید | 
 | تویی بالاتر از تعریف و تمجید | 
| تو سرّ مستسرّ کبریایی | 
 | تو فیض مستمرّ بر من و مایی | 
| منیر الحق مجلّی الظّلمتی تو | 
 | لسان الصّدق و علم و حکمتی تو | 
| تو خیر من تقمّص و ارتدایی | 
 | ضیاء و نور أبصار الورایی | 
| چو نور الله لا یطفی تو هستی | 
 | شدی خورشید عالمتاب هستی | 
| تو که عالم به علم لا یبیدی | 
 | بحق حق که تو حق جدیدی | 
| به این منصب خدایت کرد منصوب | 
 | شدی عدل مجسّم علم مصبوب | 
| فروغ روی تو بدر التمام است | 
 | ظهور نور تو شمس الظّلام است | 
| تو هستی سیف شاهر نور زاهر | 
 | شد علم و قدرت حق در تو ظاهر | 
| تو هستی قائم آل محمد | 
 | قیامت رمز ظلّ الله ممتد | 
| رخ او شمع جمع آل یس | 
 | تجلّی خدا در طور سینین | 
| امید اوّلین و آخرین است | 
 | نوید انبیا و مرسلین است | 
| بود ذکر تو در تورات و انجیل | 
 | مزامیر از ظهورت کرده تجلیل | 
| در آیات کتاب الله منزل | 
 | بیان مجملی از آن مفصّل | 
| کند برپا قیامت را قیامش | 
 | خدا میداند و جاه و مقامش | 
| تمام انبیا مشتاق رویش | 
 | جمیع اولیا در جستجویش | 
| چو قلبش عرش ربّ العالمین است | 
 | در عالم امر او نقش آفرین است | 
| رسول الله در شکل و شمائل | 
 | وجودش فضل کل، کلّ الفضائل | 
| به او شد منتهی کلّ کمالات | 
 | مقامش جامع الشّمل مقامات | 
| مدار دهر آن عالی جناب است | 
 | که امر و نهی او فصل الخطاب است | 
| چو فوق عرش و کرسی مسند اوست | 
 | ید الله است و ملک اندر ید اوست | 
| کند او متصل ارض و سما را | 
 | به حق واصل کند او اولیا را | 
| کسی که باشد عند الله عابد | 
 | خدا را بر خلائق هست شاهد | 
| بود اشراق نور الرّب ظهورش | 
 | زمین و آسمان روشن به نورش | 
| خودش نور خدا در غیب مستور | 
 | ظهورش مظهر نورٌ علی نور | 
| وجودش جود خالق بر خلائق | 
 | ضمیرش مخزن اسرار خالق | 
| خلافت از خدا شایسته اوست | 
 | که در غیب و شهود، او آیت هوست | 
| شد اسم و کنیه خاتم در او جمع | 
 | کمال عالم و آدم در او جمع | 
| ضیاء الله مشرق طلعت اوست | 
 | کلام الله ناطق مدحت اوست | 
| که او ماء معین علم و دین است | 
 | ظهورش مظهر دین مبین است | 
| نصیبش شد مواریث رسالت | 
 | به او شد ختم آیات امامت | 
| نشان ذات بی مثل و مثال است | 
 | جلالش آیتی از ذو الجلال است | 
| جمالش مظهر اسماء حُسناست | 
 | کمالش مجمع امثال عُلیاست | 
| مرکّب طینتش از علم و از عقل | 
 | سرشت او را خدا از صدق و از عدل | 
| بود خیر الوری در خَلق و خویش | 
 | شود عرش خدا روشن ز رویش | 
| شب معراج در دیدار خورشید | 
 | بسان کوکب درّی درخشید | 
| چو قائم شد مقام آن سرافراز | 
 | در آن انوار شد آن نور ممتاز | 
| سرور احمد آن محمود معبود | 
 | بود در رؤیت مهدی موعود | 
| رخش شد دلربای قلب عالم | 
 | به او وابسته آدم تا به خاتم | 
| چو در حال قیام است و قعود است | 
 | چو مشغول رکوع است و سجود است | 
| سلام الله بر او در همه حال | 
 | ز حیرت منفعل شد عقل فعّال | 
| چو دید آن انقطاع از ما سوا را | 
 | خودش را داده بگرفته خدا را | 
| نزول روح بر او در شب قدر | 
 | ملک پابوس او تا مطلع الفجر | 
| بود صاحب زمان و واحد دهر | 
 | کند امضای او انفاذ هر امر | 
| ولی امر در تشریع و تکوین | 
 | مدار آفتاب و ماه و پروین | 
| وجودش رابط ناسوت و لاهوت | 
 | خرد در قدرتش مات است و مبهوت | 
| دهد روح الامین بر درگهش پاس | 
 | شرفیاب حضورش خضر و الیاس | 
| ز مغرب آفتابی سر برآرد | 
 | که بر هفت آسمان نورش بتابد | 
| به شوق دیدن آن مهر تابان | 
 | بیاید ز آسمان فرزند انسان | 
| کند در بند مکر و کید شیطان | 
 | زمین گردد محیط امن و ایمان | 
| ملائک بسته صف در خدمت او | 
 | خلائق سر به زیر از حشمت او | 
| بود عیسی علمدار سپاهش | 
 | ز عقل و وهم برتر جایگاهش | 
| زمین و آسمان در اختیارش | 
 | بود روح خدا در انتظارش | 
| که پر سازد زمین از عدل و ایمان | 
 | بگیرد داد دین از کفر و طغیان | 
| جدا شد چون سر سلطان عالم | 
 | پریشان شد نظام عرش اعظم | 
| از آن رگها چو ثار الله جوشید | 
 | زمین و آسمان و عرش لرزید | 
| چو دست انتقام او عیان شد | 
 | از آن طوفان جهانی در امان شد | 
| وجودش لطف و جود و فضل و احسان | 
 | عصاری علم و حلم وعدل و ایمان | 
| کسی که شد ولیّ ثار الله | 
 | بود سلطان خلق، الحکم لله | 
| تمام فخر آدم علم اسماست | 
 | ولی او حامل علم مسمّی است | 
| چو هست او نور هو در آیه نور | 
 | بود کنه وجودش سرّ مستور | 
| چو ایمان به او ایمان به غیب است | 
 | نشان بی نشان بی شک و ریب است | 
| تعالی الله از این شأن و از این جاه | 
 | که شد ربّانی آیات الله | 
| ز حد بگذشته قدر شیعیانش | 
 | شدند اخوان خاتم پیروانش | 
| خرد قاصر ز درک آن امام است | 
 | که مأمومش چنین عالی مقام است | 
| بود بر عالم و آدم مقدّم | 
 | امام حضرت عیسی بن مریم | 
| چو موسی دید آن شأن و مقامات | 
 | گذشت از آن ید بیضاء و آیات | 
| تمنّی کرد چون آن مرتبت را | 
 | جواب رد شنید این مسألت را | 
| کاین خلعت فقط بر قامت اوست | 
 | غرض از خلق آدم دولت اوست | 
| قیامش منتهی الآمال خاتم | 
 | مقامش غایهٔ الغایات عالم | 
| ظهورش ترجمان اِنّی اَعلم | 
 | وجودش راز و رمز اسم اعظم | 
| به او بر پا زمین و آسمان است | 
 | جهان جسم است و او جان جهان است | 
| چو نامش زینت عرش برین است | 
 | کجا در دسترس آن نازنین است | 
| امین وحی ربّ العالمین است | 
 | امان آسمانها و زمین است | 
| الهی کی شب هجران سر آید | 
 | امید عالم امکان بیاید | 
| ببارد بر جهان باران رحمت | 
 | در آید آفتاب از ابر غیبت | 
| ز هجر روی او جان بر لب آمد | 
 | سر آمد عمر و آن جانان نیامد | 
| خداوندا به سالار شهیدان | 
 | به آه زینب و اشک یتیمان | 
| همه در انتظار روز موعود | 
 | که كی آید دلیل راه معبود | 
| در آرد اهل عالم را ز حیرت | 
 | به یمن دولت قرآن و عترت | 
| حکومت میکند با عدل مطلق | 
 | شود مصداق جاء الحق محقق | 
| زمان میپرورد عقل مجرّد | 
 | به دست قدرت آن سرّ سرمد | 
| کسی که شد ولی عصر والعصر | 
 | ظهورش میشود تفسیر والفجر | 
| چو فجری که بود مصداق ساعت | 
 | همان ساعت که شد صبح قیامت | 
| قیامت قامتی قائم به عدل است | 
 | که حق را مظهر اندر عدل و فضل است | 
| به دست او لوای حمد و تهلیل | 
 | کلید قفل تنزیل است و تأویل | 
| دلش مشکات نور حق تعالی است | 
 | وجودش باب وجه رب اعلی است | 
| لسان الله باشد در بیانش | 
 | کلام الله جاری بر لسانش | 
| به دست اوست رتق و فتق هر کار | 
 | فلک گردد به دور او چو پرگار | 
| ملقّب شد به جحجاح مجاهد | 
 | محوّل شد به او رفع شدائد | 
| نه جولانگاه حسنش در زمین است | 
 | که او طاووس فردوس برین است | 
| ز قرب او بحق کس نیست آگاه | 
 | من الله است و بالله و الی الله | 
| خرد عاجز ز حلّ این معماست | 
 | کسی که سرپرست دین و دنیاست | 
| وجودش اسوۀ موسی و عیسی است | 
 | ولیکن اسوۀ آن اسوه، زهراست | 
 
					 
					 
					 
		 
			 
			