بعد از صدیقه طاهره از جهت گستردگی شفاعت هیچ كس، و حداقل: هیچ بانوئی، به شفعیه‌ محشر حضرت معصومه دخت موسی بن جعفر نمی‌رسد.

راجع به ایشان، بعضى از روایات كه از خاندان پیغمبر نقل شده، صریح در این معنا است. چنانكه سید عالم شهید مرحوم قاضى نوراللَّه شوشترى رضوان‏اللَّه‏علیه نقل فرموده است؛ كه حضرت امام جعفر صادق فرمودند:

«آگاه باشید كه براى خدا حرمى است و آن مكّه است و براى رسول خدا‏ حرمى است و آن مدینه است.

آگاه باشید كه براى امیرالمؤمنین حرمى است و آن كوفه است. آگاه باشید كه حرم من و حرم فرزندان من، بعد از من، قم است. آگاه باشید كه قم كوفه كوچكى است. آگاه باشید كه براى‏بهشت هشت‏در است كه سه‏تاى آن به ‏سوى‏قم مفتوح‏ مى‏باشد».

بعد فرمودند:

«در سرزمین قم، زنى از فرزندان من كه نام او فاطمه و دختر موسى بن جعفر است از دنیا خواهد رفت و شیعیان من همگى به بركت شفاعت او داخل بهشت خواهند گردید».[1]

و در فرازی از زیارتنامه‌اش می‌خوانیم.

«یا فاطِمَةُ اشْفَعی لی فِی الْـجَنَّةِ»:

و در بخش زیارتنامه حضرت گفتیم؛ كه این زیارتنامه از امام رضا رسیده است.[2]

در زمینه‌ی شفاعت گسترده‌ شفیعه روز محشر، داستان بسیار جالبی است كه 125 سال پیش از این واقع شده، و ما آن را از طریق آیت الله ناصری نقل می‌‌كنیم:

حضرت آیت الله حاج شیخ محمد ناصری دولت آبادی، كه در دولت آباد اصفهان خدمات برجسته‌ای دارند و دل‌های مشتاقان را به طرف حضرت صاحب الزمان سوق می‌‌دهند، از پدر بزرگوارشان مرحوم آیت الله حاج شیخ محمد باقر ناصری، متوفای 1407هـ‌ . نقل فرمودند: كه در ایام اقامتشان در نجف اشرف، در جلسه ای كه در منزلشان برگزار بود، بر فراز منبر داستان جالبی را در رابطه با حضرت معصومه به شرح زیر بیان فرمودند:

در سال 1295 هـ‌ . در اطراف قم قحطی و خشكسالی شدیدی پدید آمد، اغنام و احشام در اثر كمبود علوفه در معرض تلف قرار گرفتند.

اهالی آن منطقه چهل نفر از افراد متدین و شایسته را انتخاب كردند و به قم فرستادند، تا در صحن مطهر حضرت معصومه به بست بنشینند،‌ تا شاید از عنایات آن كریمه‌ اهلبیت خداوند متعال باران بفرستد و منطقه را از خطر خشكسالی نجات دهد.

سه شبانه روز آن گروه چهل نفری در حرم مطهر خاتون دو سرا، به بست می‌‌نشینند، شب سوم یكی از آن چهل نفر مرحوم میرزا ابوالقاسم قمی را خواب می‌‌بیند.

میرزای قمی در عالم رؤیا به او می‌‌فرماید: «چرا در اینجا به بست نشسته اید؟» او می‌‌گوید: مدتی است در محل ما باران نیامده، اغنام و احشام در معرض تلف قرار گرفته اند.

میرزا می‌‌فرمایند:«برای همین».

می گوید: بلی.

مرحوم میرزا می‌‌فرماید: «این كه چیزی نیست، این مقدار از دست ما نیز ساخته است، هنگامی كه شما حوائج این طوری داشتید به ما مراجعه كنید، ولی هنگامی كه شفاعتِ عالَم را خواستید، در آن هنگام دست توسل به طرف این شفیعه‌ روز جزا دراز كنید».[3]

این رؤیای صادقه مؤید است با حدیث امام صادق كه می‌‌فرماید:

«همه‌ شیعیان ما با شفاعت آن حضرت وارد بهشت می‌‌شوند».[4]

مؤید دیگر این خواب، رؤیای صادقه‌ی دیگری است كه مربوط است به خاتم‌ محدثین، مرحوم حاج شیخ عباس قمی ـ رضوان الله علیه ـ‌ متوفای 1359 هـ‌ . که در ایام فاطمیه بالای منبر فرمود: شبی میرزای قمی ـ‌ صاحب قوانین ـ‌ را در عالم رؤیا دیدم از محضر مقدسشان سئوال كردم:

«آیا شفاعت اهل قم به دست حضرت معصومه می‌‌باشد».

با قیافه اعجاب آمیزی به طرف من نگاه كرد و فرمود:

«شفاعت اهل قم با من است، شفاعتِ عالَم با حضرت معصومه می‌‌باشد».

این رؤیای صادقه نیز مؤید است با احادیث فراوانی كه در مورد شفاعتِ عالِم رسیده[5] و حدیث امام صادق كه زمینه‌ی شفاعتِ گسترده و جهان شمولِ این شفیعه‌ روز جزا را بیان فرموده است.

بنابراین اگر در زیارت ایشان مى‏خوانیم: یا فاطِمَةُ اشْفَعى لى فِى الْجَنَّةِ، و درخواست شفاعت از آن خزینه رحمت الهى مى‏كنیم، تقاضایى بجا است كه او صاحب شفاعت كبرى و تامّه است و دامنه شفاعتش آن قدر گسترده و وسیع است كه به هر كسى كه در زیر لواى مقدّس تشیّع باشد خواهد رسید.

[1] . قاضى نوراللَّه شوشترى، مجالس المؤمنین، ج 1، ص 83.

[2] . الخرائج و الجرائح، قطب الدین راوندی، متوفای 573 هـ‌ . چاپ 1409 هـ . قم.

[3] . خصال، شیخ صدوق، متوفای 381 هـ . چاپ 1362 ش. قم.

[4] . خلاصه، علامه حلی، متوفای 726 هـ .

[5] . دائره المعارف الشیعه، حسن امین، هـ . بیروت.