از القاب زهرای مرضیه3 کریمه و مکرمه است.

کریم و کریمه از ریشه کرامت است و کرامت یعنی جود و بخشش به دیگران.

کریمه، به زنی گویند اهل بخشش و کرم باشد.

فاطمه زهرا کریمه اهل‌بیت است. کسی نیست که از کرامت آن بزرگوار بی‌نیاز و بی‌نصیب بوده باشد. حتی ائمه‌اطهار هنگام گرفتاری به دامان کرامت آن بانو متوسّل شده‌اند.

درباره صدیقه طاهره می‌خوانیم:

«... اللهمّ صلّ علی السیدة المفقودة الكریمة المحمودة الشهیدة العالیة الرشیدة ...؛ خداوندا! بر سرور بانوان كه (قبرش) از دیدگان پنهان شده، زنی باكرامت و پسندیده، زنی شهیده در راه خدا، زنی بلندهمت و رشیده مادر پیشوایان دین، سرور زنان امت، دختر پیامبر خود، همسر ولی تو، سرور زنان، وارث پیامبر، همتای امیرالمؤمنین، زنی كه از هر بدی به دور است درود فرست، درودی پاك و پربركت.»[1]

خدایا! تو را به فاطمه کریمه سوگند؛ ما را یاری نما بخشنده باشیم، حتی به قدر سر سوزنی، که بهشت منزلگاه مردمان کریم و سخاوتمند است.

فاطمه زهرا کریمه اهل‌بیت است و ائمه اطهار هنگام گرفتاری دست به دامان آن حضرت می‌زدند.

خداوندا! بر سرور زنان که (قبرش) از دیدگان پنهان شده، زنی با کرامت و پسندیده، زنی شهیده در راه خدا، زنی بلند همّت و رشیده درود فرست.

شخص کریم و بزرگوار، از بذل و بخشش به دیگران احساس لذّت می‌کند. اشخاص کریم از خورانیدن لذّت می‌برند ولی سایر اشخاص از خوردن.

و سخاوت، آن بخششی است که پیش از درخواست باشد. و گرنه‌ عطای پس از درخواست کردن، از روی شرم و حیا و یا سرزنش مردم خواهد بود.

حضرت زهرا در دعا کردن هم بخشنده بودند و پیش از آن‌که کسی از ایشان بخواهد همه را مشمول دعای خیر خود می‌کردند.

فاطمه خیر کثیری از برکات مادی و معنوی، و فاطمه و کریمه بود.[2]

[1] . بحارالانوار، ج 102، ص 220، روایت 1 از عتیق غروی.

[2] . بحارالانوار، ج 102، ص 220، روایت 1.