علمی که به ذات الهی وصل باشد و از ذات لایزال او به کسی افاضه شده باشد، زمان و مکان نمی‌شناسد و محدود به گذشته و حال نخواهد بود؛ بلکه تمام زمان‌ها را در می‌نوردد و تا برپایی قیامت پیش می‌رود. علم حضرت فاطمه از این سنخ است.

سلمان می‌گوید: عمار به من گفت: آیا از امر تعجب آوری برای تو خبر دهم! گفتم: بگو. عمار گفت: [روزی] همراه علی7 بر فاطمه زهرا وارد شدیم. هنگامی که نگاه زهرا به علی7 افتاد، گفت: «اُدْنُ لِاُحَدِّثَکَ بِما کانَ وَبِما هُوَ کائِنٌ وَبِما لَمْ یکُنْ اِلی یوْمِ الْقِیامَةِ حِینَ تَقُومُ السّاعَة؛ [علی جان! ] نزدیک بیا تا تو را از آنچه که در گذشته بوده [و اتفاق افتاده] و آنچه در حال به وقوع پیوستن است و آنچه که به وقوع نپیوسته [و در آینده رخ خواهد داد] تا روز قیامت؛ زمانی که محشر برپا می‌شود، خبر دهم. »

دیدم امیر مؤمنان7 به عقب برگشت و نزد پیامبر اکرم مشرّف شد. حضرت فرمود: ای ابا الحسن! نزدیک بیا. علی7 نزدیک پیامبر نشست.

بعد از اینکه آرام گرفت؛ پیامبر اسلام فرمود: من خبر دهم یا خود خبر می‌دهی؟ عرض کرد: خبر دادن از شما زیباتر است. آنگاه حضرت جریانی را که بر علی گذشته بود، شرح داد.

علی7 عرض کرد: آیا نور فاطمه از نور ما می‌باشد؟ حضرت فرمود: مگر نمی‌دانی؟ آنگاه علی سجده شکر انجام داد.

سپس حضرت علی7 نزد فاطمه آمد و او خطاب به علی7 گفت: «کَاَنَّکَ رَجَعْتَ اِلی اَبِی  فَاَخْبَرْتَهُ بِما قُلْتُهُ لَکَ؛ گویا نزد پدرم رفتی. پس آنچه را گفته بودم، به او خبر دادی؟» علی7 فرمود: چنین است ای فاطمه! « فَقالَتْ: اِعْلَمْ یا اَبَا الْحَسَنِ اِنَّ اللّـهَ خَلَقَ نُورِی... وَاَنَا مِنْ ذلِکَ النُّورِ اَعْلَمُ ما کانَ وَما یکُونُ وَما لَمْ یکُنْ. یا اَبَا الْحَسَنِ! اَلْـمُؤْمِنُ یَنْظُرُ بِنُورِ اللّـهِ تَعالی؛ آنگاه فاطمه فرمود: بدان ای ابا الحسن! خداوند نور من را آفرید... من از همان نورم، گذشته و آینده و حال را می‌دانم. ای ابا الحسن! مؤمن با نور خدای تعالی نظر می‌کند (و از امور پنهانی آگاهی می‌یابد).»

روزی رسول خدا با عده‌ای از اصحاب خود نشسته بودند، رو به اصحاب کرده، فرمودند: «برای زنان چه چیزی بهتر است؟ آن‌ها نتوانستند جوابی بگویند . حضرت علی7 این خبر را به فاطمه 3 رسانید و آن حضرت پاسخ داد که: شما نگفتید بهترین چیز برای زن آن است که نه مردی او را ببیند و نه او مردی را ببیند؟»

علی7 این جواب را به رسول خدا عرض کرد . حضرت فرمودند: «چه کسی این جواب را به تو گفت؟» «عرض کرد: فاطمه 3 . حضرت فرمودند: «راستی که او پاره تن من است.»[1]

و چه بسیار اتفاق می‌افتاد که زنان مسائل خود را از فاطمه زهرا 3 می‌پرسیدند .

از ایشان کلمات گوهرباری هم رسیده که خود بهترین دلیل بر علم و فضل ایشان می‌باشد؛ خصوصا خطبه‌های توحیدی آن حضرت که همسنگ خطبه‌های توحیدی نهج البلاغه می‌باشد .

و اگر ابن ابی الحدید در مورد خطبه‌های توحیدی علی7 می‌گوید:

«و بدان که توحید و عدل و مباحث شریف الهی جز از کلام این مرد شناخته نشد و بی شک در کلام غیر او از بزرگان صحابه چیزی از این‌ها اصلا وجود ندارد و تصور آن را هم نمی‌کردند . و اگر آن را تصور می‌کردند، بیان می‌نمودند.»[2] باید گفت این جملات در مورد فاطمه زهرا 3 هم صحیح می‌باشد. و چه خوب فرمود، مرحوم آیهٔ الله العظمی غروی اصفهانی:

[1] . بحارالانوار، ج 43، ص 54 .

[2] . شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، به تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، داراحیاء الکتب العربیهٔ، ج 6، ص 346 .