همانطور که گفتیم كه شفاعت دو قسم است؛ یكی تكوینی، كه عبارتست از؛ تاثیر هر سببی تكوینی در عالم اسباب، و یكی تشریعی، كه مربوط است به ثواب و عقاب.

حال می‏گوییم: از این قسم دوم، بعضی در تمامی گناهان از شرك گرفته تا پائین‏تر از آن اثر می‏گذارد، مانند شفاعت و وساطت توبه، و ایمان ـ البته توبه و ایمان در دنیا و قبل از قیامت ـ .

و بعضی دیگر در عذاب بعضی از گناهان اثر دارد، مانند عمل صالح كه واسطه می‌شود در محو شدن گناهان.

و اما آن شفاعتی كه مورد نزاع و اختلافست، یعنی شفاعت انبیاء و غیر ایشان در روز قیامت، برای برداشتن عذاب از كسی كه حساب قیامت، او را مستحق آن كرده است. قبلاً ـ یعنی در تحت عنوان «شفاعت در حق چه كسی جریان می‏یابد» ـ گفتیم: كه این شفاعت مربوط است به اهل گناهان كبیره، از اشخاصی كه متدین به دین حق هستند، و خدا هم دین آنان را پسندیده است.