اینكه گاهی گفته می‌شود این بانو حجت بر ائمه است؛ برای این جهت است كه در حجیت، نبوّت یا رسالت یا امامت لازم نیست؛ آنچه كه محور حجیت است، عصمت است. اگر یك انسانی معصوم بود. ما یقین داریم حرف او، فعل او، تقریر او، سكوت او، و قیام و قعود او حجت خداست.

اینكه در زیارت «آل‌یس» به پیشگاه ولی عصر )ارواحنا فداه) سلام عرض می‌كنیم، به تك تك حالات او سلام عرض می‌كنیم؛ برای اینكه تك تك حالات او معصومانه است؛ «السلام علیك حین تقوم، السلام علیكم حین تقعد، السلام علیك حین تقرأ وَتبین، حین تركع وَتسجد»؛ آن وقتی كه برمی‌خیزی، آن وقتی كه می‌نشینی، آن وقتی كه سخن می‌گویی، آن وقتی كه تقریر می‌كنی، آن وقتی كه ركوع داری، آن وقتی كه سجود داری. جامع همه اینها، همان است كه در سورة مباركة «انعام» آمده است، كه ﴿قُلْ إِنَّ صَلاَتِی وَنُسُكِی وَمَحْیای وَمَمَاتِی لِله﴾ خب اگر كسی معصوم بود، حیات و مماتش این است، شئون حیات و ممات این است و ما به تك تك این شئون معصومانة معصوم عرض ادب می‌كنیم.

معیار حجیت، عصمت است؛ نه نبوت و نه رسالت و نه امامت. و چون این بانو معصومه است، حجت خداست.