پیشوای گرامی اسلام در طول ایام رسالت خود درباره مقام شامخ اهل‌بیت: و رهبری آنان در هدایت مردم، مطالب بسیاری فرموده، که در کتب عامه و خاصه آمده است.
افراد فهیم و منصف می‌توانند با مطالعه و دقت در آن روایات، تا اندازه‌ای به ارزش واقعی اهل‌بیت واقف گردند. و ضمنا متوجه شوند که چرا خداوند، مودت و دوستی آنان را از جمله فرائض و تکالیف مسلمین قرار داده است.
جلال الدین سیوطی، حدیثی را از دو نفر از علمای عامه، به نقل از زید بن ارقم نقل می‌کند؛ که پیامبر فرمود: «من چیزی را بین شما امانت می‌گذارم که اگر تمسک نمایید هرگز گمراه نخواهید شد.
آن امانت دارای دو جزء است و یک جزء آن عظیم‌تر از جزء دیگری است. کتاب خدا، و آن ریسمان ممتدی است که از آسمان بر زمین کشیده شده، و عترت من (اهل‌بیت من)، و این دو از هم جدا نمی‌گردند تا در قیامت در کنار حوض بر من وارد شوند. ببینید پس از من رفتار شما با دو گزیده من چگونه خواهد بود».[1]
در این حدیث و احادیث دیگری نظایر این، رسول گرامی اهل‌بیت را همانند قرآن خوانده و مصونیت آنان را از انحراف و گناه تضمین نموده، مودتشان را به امر حضرت حق، فریضه مسلمین قرار داده و با صراحت خاطرنشان ساخته که قرآن و اهل‌بیت، هرگز از هم جدا نمی‌شوند، یعنی گفتار و رفتار آنان همواره بر وفق تعالیم قرآن شریف است. و اگر مردم به قرآن و اهل‌بیت تمسک یابند، و به راستی از این دو پیروی کنند، هیچ وقت دچار گمراهی و ضلالت نمی‌شوند.
[1] . تفسیر در المنثور، ج6، ص 7.
