همانطوری که اعتقاد به مغفرت خداوند موجب تجرّی نمی‌شود و تنها ایجاد امیدواری می‌کند، اعتقاد به شفاعت هم موجب تشویق گناه (حرام) نیست؛ توجه به این نکته؛ که دو شرط شمول مغفرت و شفاعت، مشیت خدا و رضای اوست، روشن می‌کند که اثر این اعتقادات تا این اندازه است که دل‌ها را از یأس و نا امیدی نجات می‌دهد و همواره بین خوف و رجا نگه می‌دارد.

خلاصه اینکه در مذهب تشیع، بر دوری از حرام و داشتن تقوا و حتی اجتناب از شبهات تأکید فراوان شده است و شفاعت هم اهداف تربیتی دارد. و شمول آن هم شرایط عدیده دارد.