فاطمه زهرا نه تنها در آغاز با علم لدُنّی از مسائل آگاه بود، بلکه در طول حیاتش ملائکه با او حرف می‌زدند و او را از مسائل آینده آگاه می‌کردند.

حضرت صادق7 در این باره می‌فرماید: فاطمه، دختر رسول خدا، محدّثه بود؛ نه پیامبر. فاطمه را از این جهت محدّثه نامیده‌اند، که فرشتگان از آسمان بر او نازل می‌شدند، و با او همانند مریم دختر عمران گفتگو داشتند. »

امام صادق7 سخن خود را چنین ادامه می‌دهد؛ که «شبی حضرت صدیقه3 به فرشتگان هم کلام خویش فرمود: آیا آن زن که بر جمیع زنان عالم برتری دارد، مریم دختر عمران نیست؟ جواب دادند: نه؛ زیرا مریم، فقط سیده زنان عالم در زمان خودش بود؛ ولی خدای متعال، تو را سیده زن‌های عالم خودت و هم عالم زمان مریم و اوّلین و آخرین قرار داده است (یعنی تو را بانوی بانوان جهان قرار داد).»

همچنین فرمود: که فاطمه بعد از رحلت پیامبر اکرم 75 روز بیشتر زنده نماند، و غم جانسوز داغ پدر، قلب او را لبریز کرده بود. به این جهت، جبرئیل پی درپی به حضورش می‌رسید و او را در عزای پدر تسلیت می‌گفت.

آن حضرت در ادامه فرمود: و او را از پدرش و مقام و منزلتش [در بهشت] و نیز به حوادثی که بعد از رحلت او بر ذریه‌اش وارد خواهد گشت، خبر می‌داد. علی7 نیز آنچه را جبرئیل گزارش می‌داد، می‌نوشت. پس این [مجموعه] همان مصحف [معروف] فاطمه زهرا است. »

در زیارتنامه حضرت فاطمه می‌خوانیم: «السَّلامُ عَلَیکِ اَیتُهَا الْـمُحَدَّثَةُ الْعَلِیمَةُ؛ سلام بر تو ای محدّثه دانا. »