زن به جائی می‌رسد که در قیامت که احدی حقّ حرف ندارد و حقّ حرکت ندارد، مانند پدرش و همسرش و سایر ائمه بر کلّ فضای قیامت این‌ها اشراف دارند و می‌توانند همه جا حضور پیدا کنند. اینکه گفته می‌شود: وقتی فاطمه عبور می‌کند، می‌گویند: غُضُّوا اَبصارَکُمْ[1]، نه به این معناست که شما چون نامحرمید چشم‌ها را بپوشانید، یا دیده‌ها را بشکنید که او را نبینید؛ آن روز سخن از محرم و نامحرم نیست ! چون قیامت ظرف تکلیف نیست و این دستور هم، دستور تکوینی است و نه تشریعی ! یعنی شما توان آن را ندارید که نور این بی بی را ببینید ! ! چشم‌ها را فرو بر بندید و دیده‌ها را بشکنید. توان آن را ندارید که نورانیت او را ببینید !

[1] . بحار الأنوار/ ۷/ ۳۳۶.