«صحیفه فاطمه» و «صحیفه جامعه امیرالمؤمنین» به عنوان میراث امامت پس از شهادت امیرالمؤمنین در اختیار امام حسن و سپس در اختیار امام حسین و آن گاه دست به دست در اختیار ائمه بعد قرار گرفت و در موارد ضروری ائمه هنگام نقل حكم خاصی، آن را می‌گشودند و جواب پرسش‌های اصحاب خود را می‌دادند. گفته شده است ضخامت صحیفه در هنگام بسته بودن و پیچیده بودن اندازه ضخامت ران شتر دو كوهانه بوده است.[1]

امام صادق به ابابصیر فرمود: بدان كه «جامعه» نزد ماست. اما مردم چه می‌دانند كه «جامعه» چیست؟ ابابصیر گفت: فدایت گردم. به راستی «جامعه» چیست؟

حضرت فرمودند: طوماری است به طول هفتاد ذراع، با ذراع پیامبر و با املای آن حضرت كه به خط علی است و تمامی رواها و نارواها و مسائل مورد نیاز مردم، حتی حكم جریمه خراش وارد آوردن بر دیگران، نیز در آن آمده است. گفت: سرورم، راستی كه این دانش و فرهنگی كامل است؟ فرمودند:

این دانش و فرهنگ است اما نه كامل.

[1] . اصول كافی، ج ۱، ص ۲۹۵.