این حدیث همان‌گونه که دیدید متفق علیه فریقین است و از طرق مختلفه روایت گردیده و آنچه به نظر می‌آید آنکه باید درباره‌ی حدیث به مقداری که در حوصله‌ی مقال است بحث و بررسی شود زیرا که روایات حدیث نیز آنگونه که شایسته و بایسته است درباره‌ی این حدیث به تحلیل و شرح ننشسته‌اند.
پس گوییم: مقصود از پرده‌ای که رسول خدا از آویختنش به در خانه اعتراض فرمودند مسلما عبارت از پرده‌ای که بر پشت در خانه می‌آویزند نیست. زیرا که این چنین پرده‌ای باعث می‌شود که داخل خانه بهتر و کامل‌تر پوشانده شود. و محال است که رسول مکرم اسلام نسبت به آویختن چنین پوششی به غضب آمده باشند. بلکه مراد آنست که، صدیقه طاهره روی در خانه خویش به رسم زینت و به عنوان تزیین پرده‌ای آویخته بودند، که این نوع تزیین امروز در میان ما به نام دکور مرسوم است. و یقینا زینتی این گونه روی درب نیز حرمتی ندارد.
ولی از آنجا که اساساً زینت و زیور با زندگی زاهدانه‌ی پیامبر و خانواده‌ی مکرم وی مناسبتی ندارد. و نبی اکرم از این معنی آزرده خاطر گردیدند. اگر صحت حدیث را مسلم بگیریم، برای فاطمه زهرا بهتر آن بود که این پرده را در راه خدا انفاق کنند، زیرا که در آن زمان فقرا و نیازمندان و محتاجان فراوان بودند. و بر اساس یکی از برترین و بزرگ‌ترین مسائل اخلاقی اسلام یعنی ایثار، اقتضا چنین حکم می‌کرد که بانوی جهان پرده و پوشش درب را به فقرا مهاجرین ببخشد.
ابن شاهین، در کتاب مناقب فاطمه از ابوهریره و ثوبان این حدیث را با اختلاف مختصری نقل می‌کند تا اینکه گوید: رسول‌خدا سه بار فرمودند پدرش فدایش باد که این کار را انجام داده آل محمد را با دنیا چه کار زیرا که آنان برای آخرت آفریده شده‌‌اند و دنیا به خاطر وجود و به طفیل وجود آنان خلق گردیده است.
و در روایت احمد بن حنبل آمده: پس اینان اهل‌بیت منند و دوست ندارم که در حیات دنیویشان از حطام دنیوی بهره برداری کنند. از این تعلیل استفاده می‌شود که رسول خدا نمی‌خواستند، اجر و حظ و بهره دختر عزیزش از نعم اخروی کم شود. زیرا که گرفتاری‌ها و سختی‌های دنیا برای آنان در آخرت پاداش و بهره خواهد داشت و عوض آن‌ها را در جهان دیگر خواهند گرفت.
در جلد دهم بحار مرحوم مجلسی، به نقل از تفسیر ثعلبی از امام صادق و جابربن عبدالله انصاری آمده که فرمودند:
رسول اکرم فاطمه‌ی زهرا را دیدند، در حالی که لباسی از پوشاک شتر بر تن داشت و به دست خود آسیا می‌کردند و فرزند خود را نیز شیر می‌دادند. اشک‌های فراوان از چشمان رسول خدا سرازیر گردید و فرمودند: دختر جانم تلخی و سختی دنیا را پیشاپیش بچش تا شیرینی آخرت را پس از آن دریابی.
عرض کرد: ای رسو ل گرامی حضرت پروردگار! سپاس خدای بزرگ را، بر نعمت‌هایش و شکر فراوان به خاطر مواهب و آلاء و بخشوده‌هایش. پس از این گفتگو بود که این آیه نازل می‌شود: به زودی پروردگارت آن‌چنان بخششی بر تو نماید که راضی و خشنود گردی.[1]
خواننده گرامی از مجموعه‌ی این احادیث دانستی که سیده‌ی زنان عالم فاطمه‌ی زهرا نزدیک‌ترین همه‌ی انسان‌ها به رسول گرامی بودند و اتصال و ارتباط این بزرگوار به پیامبر مکرم، اتصال و ارتباط جزء به کلّ بود، و لذاست که می‌بینیم دوستی و عطوفت و مهربانی و علاقه بین این دو وجود شریف، و این پدر و دختر نمونه، به حد اعلی و برترین درجه رسیده بود. و درست به همین دلیل است که رسول‌خدا به دخت گرانقدرش، برترین و مقبول‌ترین اعمال را بیاموزد و وی را به بهترین رویه‌ها راهنمائی نموده و کامل‌ترین و راقی‌ترین معارف را به وی یاد دهد.
[1] . وَ لَسَوْفَ یُعْطِیکَ ربُّکَ فَتَرضَیٰ [سوره ضحی، آیه5].
