در این زمینه روایات زیادی است که به برخی از آنها اشاره می‌کنیم:

1. علی بن موسی الرضا فرمودند:

کمال دین، ولایت ماست و برائت از دشمنان ما.[1]

۲. به امام صادق عرض شد که شخصی شما را دوست دارد اما در برائت از دشمن شما ضعیف است. حضرت فرمودند:

هرگز چنین نیست؛ دروغ می‌گوید هر کس که ادعا می‌کند، دوست ماست ولی از دشمن ما بیزاری نجوید.[2]

3. نبی اکرم به اصحابش فرمودند: ای بنده خدا، دوست بدار به خاطر خدا و دشمن بدار به خاطر خدا و دوست بگیر به خاطر خدا، و دشمن بگیر به خاطر خدا؛ پس به درستی که ولایت خدا به کسی نمی‌رسد مگر از این راه، و کسی طعم ایمان را نمی‌چشد، اگر چه نماز و روزه زیاد به جا آورد، مگر از راه تولی و تبری.

و امروز بیشترین دوستی‌ها و دشمنی‌های مردم به خاطر دنیاست و این دوستی و دشمنی دنیایی ذره‌ای پیش خداوند تعالی ارزش ندارد.

راوی عرض کرد: چگونه بدانم دوستی و دشمنی من به خاطر خداست؛ دوست خدا کیست تا او را دوست بدارم و دشمن خدا کیست تا او را دشمن بدارم؟

پیامبراکرم به سوی مولای ما امیرالمومنین علی بن ابیطالب اشاره فرمودند و فرمودند: آیا علی را می‌بینی؟ راوی گفت: بله.

پس فرمودند: دوست بدار دوست علی را چون دوست علی ولی الله است و دشمن بدار دشمن علی را چرا که دشمن علی عدو الله است.

سپس در ادامه فرمودند:

دوست بدار دوست مولا علی را هر چند آن‌که قاتل پدر و فرزندان تو باشد و دشمن بدار دشمن مولا علی را هر چند او پدر و فرزندانت باشند.[3]

۴. روزی کُمیت خدمت امام صادق رسید و شعری خواند. سپس عرض کرد ای آقای من! سوالی دارم، حضرت فرمودند: بگو. عرض کرد: سؤالم درباره آن دو خبیث اولی و دومی (لعنت الله علیهما) است. حضرت فرمودند: ای کمیت تا روز قیامت به اندازه خون حجامت خونی در اسلام ریخته نشود و مالی حرام کسب نشود و عمل شنیع زنا انجام نگیرد، مگر این که همه به گردن این دو باشد و سپس حضرت فرمود ما بنی هاشم بزرگ و کوچکمان را امر به سبّ و بیزاری جستن از آن دو می‌کنیم .[4]

5. امام صادق می‌فرماید:

هر كس در كفر دشمنان ما و كسانی كه به ما ظلم كردند شك داشته باشد، خودش كافر است.[5]

6. امام صادق می‌فرماید:

كسی كه نفهمد و نشناسد آن‌چه را كه بر ما وارد شد و از ظلمی كه بر ما روا شد و حقی كه از دست ما رفت و... پس او شریك با ظالمین است.[6]

7. ابو حمزه ثمالی از علی بن الحسین در مورد آن دو خبیث سؤال كرد.

امام فرمودند: هر دو كافرند و هر كسی كه آن دو را دوست بدارد كافر است.[7]

8. ابن ادریس از امام صادق نقل می‌كند كه: فردای قیامت، رسول اكرم از لب پرتگاه جهنم همراه با امیرالمؤمنین و حسن و حسین عبور می‌نمایند. شخصی از داخل جهنم فریاد می‌زند و سه مرتبه برای نجات خود به نبی اكرم استغاثه می‌كند ولی جواب نمی‌شوند. بار دیگر سه مرتبه به امیرالمؤمنین استغاثه می‌كند، پس جواب نمی‌شنود.

پس ندا می‌دهد یا حسین یا حسین یا حسین اغثنی انا قاتل اعدائك؛ یا حسین! من را نجات بده، من دشمنان تو را كشتم. در آن هنگام رسول اكرم به امام حسین می‌فرمایند: برای تو دلیل آورد؛ پس امام حسین چون عقاب تیز پرواز او را نجات می‌دهد.

راوی می‌پرسد: آن شخص كیست؟ حضرت فرمودند: مختار است.

سپس راوی با تعجب سؤال می‌كند: چرا با آتش عذاب می‌سوزد با این‌كه از قاتلین ابا عبدالله الحسین انتقام گرفت؟ حضرت فرمودند: به دلیل این‌كه در قلب مختار ذره‌ای از محبت آن دو نفر وجود داشت. به خدا قسم اگر جبرائیل، میكائیل و اسرافیل در قلبشان چیزی از حب این دو باشد با صورت داخل آتش افكنده می‌شوند.[8]

9. مولا امیرمؤمنان فرمودند: خدایا عمر را به جزای اعمالش برسان، پس همانا او بر سنگ‌ها و ریگ‌ بیابان‌ها ظلم كرد.[9]

10. هیچ كس با هیچ قومی، به شدت عمر(لعنت الله علیه) با اهل‌بیت پیامبر دشمنی نورزید.[10]

[1] . بحارالانوار: ج ۲۷، ص ۵۸، ح ۱۹.

[2] . بحارالانوار: ج ۲۷، ص ۵۸، ح ۱۹.

[3] . علل الشرایع: ج 1، باب 119.

[4] . رجال کشی: ص ۱۳۵ ـ بحارالانوار: ج ۴۷، ص ۳۲۳، حدیث ۱۷.

[5] . اعتقادات صدوق باب اعتقاد فی الظالمین: ص 103 ـ بحارالانوار: ج 8، ص 336 و ج 27، ص 62.

[6] . اعتقادات شیخ صدوق باب اعتقاد فی الظالمین: ص 103 ـ بحار الانوار: ج 8، ص 336 و ج 27، ص 62.

[7] . عقاب الاعمال صدوق: باب عقاب ناصب، حدیث 6 ـ بحارالانوار: ج 8، ص 336 و ج 27، ص 55، حدیث 11.

[8] . تقریب المعارف ابی صلاح حلبی: ص 237 ـ بحارالانوار: ج 69، ص 128، باب 101، كفر مخالفین.

[9] . بحارالانوار: ج 45، ص 339، حدیث 5.

[10] . الجمل، شیخ مفید: ص 71.