آیت الله جوادی آملی چنین می‌فرماید: درباره فاطمه زهرا از دو محور باید سخن گفت: یك محور، مربوط به تحقیقات علمی است، كه برای ما ثمره علمی، و نتیجه اعتقادی دارد و پشتوانه مسائل اخلاقی، فقهی، حقوقی ما، هم هست. محور دوم، آن بخشی است كه مستقیماً به ما مربوط است، ما باید تأسی كنیم، او را اسوه قرار بدهیم، الگو بدانیم، پیروی كنیم.
آن بخشی كه مربوط به مسائل اعتقادی است و ثمره علمی دارد بررسی مقام منیع آن بانو است كه بدانیم او، همتای قرآن كریم است، همتای نبوت است، همتای رسالت است، همتای ولایت است؛ چیزی از ولی الله مطلق كم ندارد.
این گونه از مباحث به هر نتیجه‌ای كه منتهی بشود، برای ما ثمره اعتقادی دارد، ثمره علمی دارد، اما نتیجه عملی ندارد؛ زیرا ما نه آن توان را داریم كه آن حضرت را در ولایت مطلقه [و] همتایی قرآن، الگو قرار بدهیم؛ نه چنین مأموریتی داریم. بخش دوم مربوط به سیره و سنت آن حضرت است كه ما هم موظفیم بررسی كنیم و هم مأموریم پیروی كنیم.
