مرحوم فرهاد میرزا که از شاهزادگان خوشنام قاجار است، قسمت عمده ثروتش را در حرمین کاظمین8 صرف کرده و آثار گرانقدری از خود باقی گذاشته است.

فرهاد میرزا در خاطراتش آورده است که مورد ملامت و سرزنش بنی اعمام و سایر شاهزادگان قرار می‌گرفتم، آن‌ها می‌گفتند ما ثروت و نقدینه‌هایمان را در بانک‌ها می‌گذاریم و عند اللزوم در اختیارمان قرار می‌گیرد، ولی تو در کاظمین صرف می‌کنی! من هم استدلالاتی داشتم، و معتقد بودم؛ که راه و کار من درست‌تر است و معقول‌تر و نزد خدا پسندیده تر.

مرحوم فرهاد میرزا وصیت کرده بود، وقتی که مردم، جنازه‌ام را به کاظمین حمل کنید، در داخل مملکت و در مسیر حرکت مانع ابراز احساسات و اظهار علاقه مردم نشوید، مردم برای خاندان سلطنتی احترام قائل می‌شوند ولی به محض این که به مرز عراق رسیدید، با تأسی به حضرت موسی بن جعفر7 جنازه‌ام را روی تخته در بگذارید و وسیله چهار نفر حمال حرکت دهید، و از تشریفات و تجملات خودداری کنید.

آن مرحوم وقتی که فوت کرد، چون از افراد متدین دربار قاجار بود، چند روز در شهرهای ایران اعلام عزاداری کردند، جنازه او را حسب الوصیه‌اش را طریق شهرهای غربی ایران، استقبال و بدرقه کردند و مراسم احترام به جا می‌آوردند، تا این که به مرز عراق رسیدند، حسب الوصیه‌اش جنازه را روی تخته در گذاشته و وسیله چهار نفر حمال حرکت دادند.

ناگاه دیدند از سمت عراق جمعیت زیادی با عَلَم و کُتَل و پارچه‌های مشکی، بر سرزنان و سینه کوبان رسیدند، و در حالی که تولیت آستان قدس کاظمین پیشاپیش آن‌ها در حرکت بود، با شاهزاده‌های قاجار که صاحب عزا بودند ملاقات، و تولیت اظهار داشت؛ حضرت موسی بن جعفر7 به خواب من آمده و فرمود: از جنازه فرهاد میرزا استقبال و ادای احترام کنید، زیرا به من علاقه زیادی داشت و آثاری هم از خود در حرم من باقی گذاشته است، این شاهزاده جلیل القدر را در قرب جوار من دفن کنید، که این کار هم شد، در مقبره خانوادگی قاجار به خاک سپرده شد.[1]

[1] . مراحل کمال ، موسی بروجردی، ص 164، چاپ اول و علی محمد حیدری نراقی - گناهان کبیره، ص 265.