در اینجا حدیثی نقل می‌كنیم كه معنای مصحف را با توضیحات فراوان تری تفسیر می‌نماید:

برخی از اصحاب حضرت امام صادق از مصحف فاطمه پرسیدند، امام پس از سكوتی طولانی فرمودند:

«شما از آنچه باید بخواهید و از آنچه نباید بخواهید سؤال می‌كنید. حضرت فاطمه بعد از رسول خدا هفتاد و پنج روز زنده بودند و در فراغ پدر اندوهگین و متأثر. جبرئیل برایشان فرود می‌آمد و سعی می‌كرد ایشان را تسلّی دهد و اندوهش را بزداید و وی را شاد نماید، بنابراین از موقعیت و مكان و مقام پدر، با وی سخن می‌گفت، و آنچه كه بعد از حیات ایشان در آینده پیش می‌آید به وی خبر می‌داد و علی آن‌ها را می‌نوشت این مصحف فاطمه است. »[1]

از روایات بسیاری از پیشوایان راستین آمده است كه:

مصحف فاطمه نزد امامان اهل‌بیت است.

در كتاب «صافی» آمده است كه امام صادق فرمودند:

«فاطمه مصحفی را به یادگار نهاد كه نزد پیشوایان اهل‌بیت است و «مصحف» نه قرآن خدا، اما سخنی از پیام اوست كه بر فاطمه فرو فرستاده و پیامبر، آن را املاء نموده و امیرالمؤمنین7 آن را نوشته است. »[2]

یكی از یاران امام صادق7 به آن حضرت گفت:

فدایت شوم، پرسشی دارم، آیا می‌توانم با آرامش خاطر طرح كنم؟

آن حضرت پرده‌ای كه آن را از اتاق دیگر جدا می‌ساخت كنار زد و پس از نگاه به آنجا فرمود:

آنچه می‌خواهی سؤال كن. گفت: پیروان شما می‌گویند: پیامبر6 بابی از دانش را به علی7 آموخت كه از آن باب هزاران باب گشوده می‌شود، آیا این درست است؟

حضرت فرمودند:

به خدا سوگند، كه ذات بی همتای او هزار باب از دانش به علی آموخت كه از هر باب آن هزار باب گشوده می‌شود. گفت: به خدا سوگند كه دانش كامل و واقعی این است.

آن حضرت لحظه‌ای درنگ كردند و فرمودند:

آن علمی است ارزشمند، اما علم كامل نیست.

[1] . بحارالانوار، ج ۱۰.

[2] . بصائر الدرجات، ص ۱۵۶.