امّا آنچه در آیات آمده آن است كه خداوند فرموده است:

﴿رَضِی الله عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ﴾؛[1]

«خداند از آن‌ها خشنود است و آن‌ها (نیز) از خداوند خشنودند.» 

همچنین فرموده:

﴿هَلْ جَزاءُ الْإِحْسانِ إِلَّا الْإِحْسانُ﴾؛[2]

«آیا پاداش نیکی جز نیکی است؟» 

و منتهای احسان، رضامندی از بنده است، و آن ثواب رضای بنده از خداست

و نیز فرموده:  

﴿وَ مَساكِنَ طَیبَةً فی جَنَّاتِ عَدْنٍ وَ رِضْوانٌ من الله أَكْبَرُ﴾؛[3]

«و مسکن‌های پاکیزه‌ای در بهشت‌های عدن (نصیب) آن‌ها کرده‌ام و رضا (و خشنودی) خدا (از همه آن‌ها) برتر است.».

خداوند رضای خود را برتر از جنّات عدن بهشت‌های جاوید) قرار داده، چنان كه خود را بالاتر از نماز شمرده، و فرموده است:

﴿إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهی‏ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْـمُنْكَرِ وَ لَذِكْرُ الله أَكْبَرُ﴾؛[4]

«نماز (انسان را) از زشتی‌ها و منکرات باز می‌دارد و ذکر خدا برتر است». 

بنابراین همان طوری كه مشاهده مذكور در نماز، بزرگ‌تر از نماز است، رضای پروردگار بهشت برتر از بهشت می‌باشد، بلكه آن غایت مطلوب ساكنان بهشت است.

در حدیث آمده است: خداوند بر مؤمنان تجلّی می‏كند، و می‏فرماید از من بخواهید، می‏گویند: «ای پروردگار! رضای تو را می‏خواهیم».[5] درخواست رضا پس از نظر، بیانگر نهایت برتری و فضل آن است، زیرا‏ مرتبه‏ای، بالاتر از نظر كردن به او نیست، و این كه پس از نظر، رضای او را درخواست كرده‏اند، برای آن است كه رضا، سبب دوام نظر است.

و گویی اینان كه به نعمت دیدار دست یافته‏اند، آن را برترین هدف‌ها و بالاترین آرزوهای خود دانسته، و در آن هنگام كه به آن‌ها امر می‏شود از خدا بخواهند، ایشان جز دوام دیدار او را مسألت نمی‏كنند، و دانسته‏اند كه رضا، سبب دوام رفع حجاب است، خداوند فرموده است:

﴿وَ لَدَینا مَزِیدٌ؛﴾[6]

«و نزد ما نعمت‌های اضافی دیگری است.». 

یكی از مفسّران در این باره گفته است:

از سوی پروردگار عالم سه تحفه كه نظیر آن‌ها در بهشت یافت نمی‏شود به عنوان نعمت اضافی برای بهشتیان می‏رسد:

یكی از آن‌ها، هدیه‏ای است از سوی حق تعالی كه در بهشت مانندی برای آن نیست و قول حق تعالی:

﴿فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ ما أُخْفِی لَهُمْ من قُرَّةِ أَعْینٍ؛﴾[7]

«هیچ کسی نمی‌داند چه پاداش‌های مهمّی که مایه روشنی چشم‌ها می‌شود برای آن‌ها نهفته شده است.» اشاره به آن است. 

دوم، سلام پروردگار بر ایشان است و آن افضل از هدیه می‌باشد چنان كه فرموده است:

﴿سَلامٌ قَوْلًا من رَبٍّ رَحِیمٍ﴾؛[8]

«برای آن‌ها سلام (و درود الهی) است، این سخنی است از سوی پروردگار مهربان». 

سوم، آن است كه حق تعالی به آنان می‏گوید: من از شما خشنودم. این از هدیه سلام برتر است چنان كه او فرموده است:

﴿وَ رِضْوانٌ من الله أَكْبَرُ﴾؛[9]

«و رضا (و خشنودی) خدا (از همه این‌ها) برتر است».

یعنی رضای خداوند از نعمت‌هایی كه آنان به آن‌ها متنعّم‏اند برتر است. این فضیلت خشنودی خداست، كه ثمره خشنودی بنده است و معنای آن همان چیزی است كه درباره محبّت خداوند نسبت به بنده ذكر كردیم و چون فهم مردم از درك آن قاصر است، رواست كه انسان در صدد كشف حقیقت آن برآید، و كسی كه توانایی آن را داشته باشد، می‏تواند به طور مستقل آن را
ادراك كند.

[1] . سوره مائده، آیه 119.

[2] . سوره رحمان، آیه 60.

[3] . سوره توبه، آیه 73.

[4] . سوره عنکبوت، آیه 45.

[5] . عراقی گفته است:‌ بزّار و طبرانی آن را در الاوسط از حدیث انس نقل کرده‌اند و در سند آن ضعف وجود دارد.

[6] . سوره ق، آیه 35.

[7] . سوره سجده، آیه 17.

[8] . سوره یس، آیه 58.

[9] . سوره توبه، آیه 73.