تـو ای حـبـیـبه خدا كه زیب عرش داوری؟

ضیاء چشم مصطفی زکیه و مطهری

محـمـد از حضور تو بوی بهشت می‌شنید

ترا خدا داده به او تو فاطمه تو کوثری

تـوئی كـه خـلـقت جهان بهر تو زابتدا شده

توئی که دست‌بوس تو خاتم انبیا شده

باحترام قدر تو قامت چرخ تاشده

فخر تو بس که همسر فاتح بدر و خیبری

تو زهره منوری مفاد شرح کوثری

توئی که روشنی دهی بمهر و ماه و مشتری

مظهر عصمت و حیا بضعه ختم الانبیا

توئی که از شرف فزون ز مریم و ز هاجری

رضای حق رضای تو جان جهان فدای تو

ورد زبان ثنای تو چشم من و عطای تو

منم گدای درگهت گدای بینوای تو

دم زنم از ولای تو مظهر جود داوری

اگر وجود فاطمه بعرصه جهان نبود

زنور ختم الانبیا در دو جهان نشان نبود

کفو تو هیچ کس بجز امیر مومنان نبود

پیمبر است مفتخر که بر زنان تو سروری

اگر بمدح فاطمه لب به سخن برآورم

زگفته‌های آتشین شورش دیگر آورم

بهر نجات عاصیان شافع محشر آورم

بـس اسـت مـهـر فـاطـمـه مـرا بـروز داوری

به مدح خیره‌النسا کجا بود توان مرا

اگر که در بدن بود هر سر مو زبان مرا

خامه نارسا بود قاصر از بیان مرا

که طبع الکنم کجا توان کند سخنوری

ایا حبیبه خدا به عز و جاه مصطفی

به نسل پاک اطهرت به شان و جاه مرتضی

«حـیاتی» است ذاكرت بسوی او نظر نما

رسا شود بیان من به عرصه ثناگری