ابو بصیر از امام محمّد باقر نقل می‌كند كه:
«در یكی از شب‌های جمعه، هنگامه سحر، حضرت جبرئیل و اسرافیل و مكائیل بر حضرت زهرا نازل شدند، و دیدند كه دختر پیامبر مشغول نماز است، همه ایستادند تا نماز تمام شد، آنگاه دسته جمعی به حضرت فاطمه سلام كردند و گفتند:
«خداوند بزرگ به شما سلام می‌رساند»
سپس صحیفه‌ای را در حجره آن بزرگ زن بهشتی گذاشتند، حضرت زهرا پاسخ داد:
قالَتْ: لِلّـهِ السَّلامُ وَ اِلَیهِ السَّلامُ وَ عَلَیكُمْ یا رُسُلَ اللّـهِ السَّلامُ.[1]
(سلام از آن خداست و از اوست سلام و به سوی اوست سلام، و بر شما ای فرستادگان خدا سلام و درود باد. )
[1] . دلائل الامامه، ص ۲۸.
