امروز که جز عشق تو پندار ندارم

جز جان به قدوم تو سزاوار ندارم

اى دلبر من غیر تو دلدار ندارم

با غیر تو اى شیر خدا کار ندارم

امروز به سر چون که تو دستار ندارى

با حکم نبى فرصت گفتار ندارى

لیکن تو مپندار که یک یار ندارى

یا اینکه غریب استى و دلدار نداری

فریاد که بردند ز من بوالحسنم را

گم کرده‏ام امروز خدایا وطنم را

پامال نمودند الهى چمنم را

وا مى‏کنم امروز به نفرین دهنم را

خون در دلم از داغ تو اندوخته بهتر

در محفل من شمع تو افروخته بهتر

آن سینه که شد محرم تو دوخته بهتر

مویى که به کارم نخورد سوخته بهتر

چون پاى تو آید به میان ماده ی شیرم

گر دست دهد در وسط کوچه بمیرم

عالم همه فهمید به عشق تو اسیرم

با نام تو در نار بگویم که مجیرم

جان مى‏دهم امروز که دلدار بماند

بر صفحه جان نقش تو اى یار بماند

زهراى تو بین در و دیوار بماند

قدرى ز لباسم نوک مسمار بماند

تبدار شده در تب و تاب تو تن من

بیمار شده از غم عشقت بدن من

بشنو تو در این لحظه على جان سخن من

این گونه مبین سرخ شده پیرهن من

اکنون که عدو دست یداللهى تو بست

این گونه مپندار که زهراى تو بنشست

بر معجر خود گر بنهد فاطمه‏ات دست

از جاى در آرد به خدا هر چه ستون است

رفتند بنى هاشم و درد است به سینه

تکذیب شده فاطمه از فرقه ی کینه

حیدر شده محزون چو من زار و حزینه

امّید مدد در همه ی شهر مدینه

روزگاری دلم پر از غم بود

هرچه می‌خواستم فراهم بود

داشتم باغ حیرتی سرشار

چشمم آیینه‌دار شبنم بود

هر خیالی به غیر خاطر دوست

در دلم می‌نشست، مُبهم بود

دل به سستی به دست غم دادم

رشته مهرِ دوست محکم بود

حیف شد در ترازوی کرَمش

بار سنگین جُرم من کم بود

این‌که ما را به توبه عادت داد

اولین اشتباهِ آدم بود

شعله‌وارم، زبانه‌ای دارم

داغ‌دارم، نشانه‌ای دارم

جان زهرا، به عشق توست اگر

ناله‌ها را بهانه‌ای دارم

هم‌نوا با ترنمِ دلِ خون

نینوایی ترانه‌ای دارم

بی تو گم در مسیر طوفان‌ها

با تو اما کرانه‌ای دارم

می‌توانی بپرسی از مهتاب

ناله‌های شبانه‌ای دارم

تا سحر با ستاره‌های صبور

قصه از تازیانه‌ای دارم

خواست آتش مرا که آب شوم

در تب و تاب غم کباب شوم

اگر آتش زبانه غمِ توست

دوست دارم در آتش آب شوم

عاشقم، از بلا نپرهیزم

تا ابد هم اگر عذاب شوم

ذره‌ام در پناه سایۀ تو

می‌توانم که آفتاب شوم

آمدم تا حریم خانۀ تو

شاید از محرمان حساب شوم

اولین فصل عشق را خواندم

عنقریب است لاکتاب شوم

به حسینی که زادۀ زهراست

دو جهان در ارادۀ زهراست

عشق با‌ آن شکوهِ بی‌مانند

عضوی از خانوادۀ زهراست

خیمۀ نُه فلک از آن بر پاست

که به پا ایستاده زهراست

این سبک‌ سیرِ شعله‌ور، خورشید

تا ابد مست بادۀ زهراست

چرخ گردون به دوستی سوگند

که دل از دست دادۀ زهرا‌ست

آن‌ چه شرحش همیشه دشوار است

زندگانی سادۀ زهراست