بعد از رسول خدا6 کسي مي‌توانست اسلام را حفظ کند که مثل خود پيغمبر باشد و خداوند بر مسلمانان منت گذاشت و چنين انساني را آفريد و به مردم معرفي کرد؛ اما مسلمانان از او فاصله گرفتند و از آن جا راه باطل شروع شد. از اين رو، کار همين مسلمانان به آن‌جا رسيد که در کربلا فرزند پيغمبر را به فجيع‌ترين وضعي به شهادت رساندند.
اگر ديديم کسي نماز مي‌خواند و روزه مي‌گيرد دليل نمي‌شود که از همه جهت انسان درستي است؛ بلکه بايد اعتقادش را بررسي کرد. اگر گفت : «بله، خدا فرموده علي ولي باشد؛ ولي فعلا ما صلاح مي‌دانيم که کس ديگري در رأس باشد»، معناي آن اين است که خود را در عرض خدا قرار مي‌دهد! امام صادق7 درباره کسي که حکم نائب امام را رد کند مي‌فرمايند : «﴿فَإِذَا حَكَمَ بِحُكْمِنَا فَلَمْ يَقْبَلْهُ مِنْهُ فَإِنَّمَا اسْتَخَفَّ بِحُكْمِ اللَّـهِ وَ عَلَيْنَا رَدَّ وَ الرَّادُّ عَلَيْنَا الرَّادُّ عَلَى اللَّـهِ وَ هُوَ عَلَى حَدِّ الشِّرْكِ بِاللَّـهِ﴾»[1] چگونه رد کردن حرف او منجر به شرک مي‌شود؟ زيرا او از طرف خدا حکم مي‌کند. حال کسي که بر خلاف او حرف مي‌زند حرف خود را در عرض حرف خدا قرار داده است و مي‌گويد: قانون خدا يک قانون است و قانون من هم يک قانون! و اين يعني شرک.
تهديدات و توبيخات حضرت زهرا3 براي اين است که به ما بگويد: مواظب باشيد از محور حق فاصله نگيريد. عَلِيٌّ مَعَ الْحَقِّ وَ الْحَقُّ مَعَ عَلِيٍّ؛ اگر از علي فاصله بگيريد راه انحراف را در پيش گرفته‌ايد و نهايتاً اين راه به کفر مي‌انجامد.
ما بايد قدر نعمت ولايت را بدانيم. 1400 سال علماي ما زحمت کشيده‌اند تا مذهب تشيع را براي ما حفظ کنند. ائمه معصومين: براي صيانت از اين نعمت و جلوگيري از ايجاد انحراف در راه حق فرمودند : «وقتي به ما دسترسي نداريد به کساني که عالم به علوم ما هستند مراجعه کنيد. آن‌ها حاکم بر شما هستند و بر شما ولايت دارند. »
ولايت فقيه ساده به دست ما نرسيده است. معني ولايت‌فقيه هم فقط دوستي نيست. اهل تسنن مي‌گويند: معناي سخن پيغمبر اکرم6 که فرمود: من کنت مولاه فهذا علي مولاه، يعني هر کس دوست من است و من هم دوست او هستم، علي را هم دوست بدارد. ما هم دوست علي هستيم. امثال صاحب عبقات و صاحب الغدير چه قدر زحمت کشيدند تا اثبات کنند که منظور از مولا فقط دوستي نيست بلکه منظور ولايت است؛ يعني اطاعت علي بر شما واجب است.
در زمان ما هم ممکن است کساني درباره ولايت فقيه بگويند: ولايت فقيه يعني فقها را دوست بداريد. در حالي که ولايت‌فقيه يعني اطاعت ولي فقيه مثل اطاعت امام معصوم واجب است. شايسته است که در درجه اول اين مسأله را خودمان باور کنيم و در درجه بعد شبهه کساني که دچار شبهه شده‌اند را برطرف کنيم.[2]
[1] . الکافي، ج 1، ص 67.
[2] . پايان گفتار حضرت آيهٔ الله مصباح يزدي.
