بحث ما دربارة حق و باطل در خطبة حضرت زهرا3 بود. اینک ادامة بحث از نهج‌البلاغة امیرالمؤمنین7 پیگیری می‌شود:

حضرت علي7 در «خطبه 141 نهج البلاغه» فرمودند:

أ َیُّهَا النَّاسُ، مَنْ عَرَفَ مِنْ أَخِیهِ وَثِیقَةَ دِین وَسَدَادَ طَرِیق، فَلاَ یَسْمَعَنَّ فِیهِ أَقَاوِیلَ الرِّجَالِ. أَمَا إِنَّهُ قَدْ یَرْمِی الرَّامِی، وَتُخْطِىءُ السِّهَامُ، وَیُحِیلُ الْکَلاَمُ، وَبَاطِلُ ذلِکَ یَبُورُ، وَاللهُ سَمِیعٌ وَشَهِیدٌ. أَمَا إِنَّهُ لَیْسَ بَیْنَ الْحَقِّ وَالْبَاطِلِ إِلاَّ أَرْبَعُ أَصَابِعَ.  

فسئل7 عن معنى قوله هذا، فجمع أصابعه ووضعها بین أذنه و عینه ثمّ قال :

الْبَاطِلُ أَنْ تَقُولَ سَمِعْتُ، وَ الْحَقُّ أَنْ تَقُولَ رَأَيْت‏! 

ترجمه: «اى مردم ! هر کس از برادر مسلمانش، استوارى در دین وروش صحیح را مشاهده کند، باید به سخنانى که این و آن در نکوهش او مى‌گویند گوش فرا ندهد (اضافه بر این) آگاه باشید، گاه تیرانداز تیرش به خطا می‌‌رود (حدس و گمان‌هاى مردم همیشه مطابق واقع نیست) و سخن باطل فراوان گفته مى‌شود، و باطل نابود و بى اثر خواهد شد، خداوند شنوا و شاهد (بر اعمال بندگان) است، بدانید میان حق و باطل بیش از چهار انگشت فاصله نیست! کسى از حاضران از تفسیر این سخن سؤال کرد، امام7 انگشتان خودرا جمع کرد و در میان گوش و چشم خود (در کنار صورت) قرار داد، سپس فرمود : باطل آن است که بگویى : شنیدم، و حق آن است که بگویى دیدم!