عقل مبهوت است. تمام انبیاء از آدم تا خاتم، تمام اوصیاء از هبهٔ الله شیث، تا ابا محمد الحسن بن العلی العسکری، همه شان دو حرف از علم آورده اند اما او یکنفر، ۲۸ حرف می‌‌آورد. دست بر سرها می‌‌گذارد، هر سری از زیر دست او بیرون برود، عقل چهل نفر را پیدا می‌کند. این برکت دست اوست.

نص قرآن است: ﴿وَ أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّها﴾ . تفسیر معتبر از امام معصوم
این است: آن نور رب که اشراق شد بر ارض، فرزند من حجهٔ بن الحسن العسکری است.

این مقام چه مقامی است؟! عامه و خاصه این روایت را نقل کرده‌اند: ـ بهشت کجاست؟ مرکز جمال و کمال است. در جنات خلد که خدا بالاتر از جمال یوسف به اهل بهشت می‌دهد، اما همه جمال‌‌ها این جا محو است- المهدی… المهدی طاووس أهل الجنه. در بهشتی که از آدم تا خاتم است، از امیرالمؤمنین تا حسن بن علی عسکری، طاووس بهشت صاحب العصر است. عقل این جا وامانده است.

امشب به دنیا آمد. چه شبی؟! چه کسی؟! شیخ طوسی در مصباح المتهجد این دعا را برای امشب ذکر می‌کند: اللهم بحق لیلتنا هذه و مولودها. چه مولودی!!! به حال سجده ولادتش. در سجده، یک جمله گفت، ختم کرد کلام را، آن جمله این است: ﴿وَ تَمَّتْ كَلِمَةُ رَبِّكَ صِدْقاً وَ عَدْلاً﴾. به بازویش خدا این بازوبند را نوشت:
﴿وَ تَمَّتْ كَلِمَةُ رَبِّكَ صِدْقاً وَ عَدْلاً﴾.

همه کمالات بشر از آدم تا خاتم منتهی می‌شود به دو کلمه. برای روح، صدق، علم؛ برای جسم، عدل. عقل حیران است در این جمله که صدق و عدل تمام انبیا، از آدم تا خاتم، تمام ائمه و اوصیا، از شیث تا امام یازدهم، همه تمام نشد، فقط در وجود او ، تمت کلمه ربک. شرح این آیه فراتر از این اوقات است. کلمه رب چیست؟ همان کلمه که از آن کلمه مسیح جلوه کرد و کلیم، تجلی و خلیل ، طهر و نجی ظاهر شد، همان کلمه امشب تمام شد. وتمت کلمه ربک این است.

یک آیه بس است. یک حدیث کافی است. اما اهلش باید غور کنند. آیه چیست؟ ﴿وَ أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّها﴾. حجت خدا فرمود: آن نور رب که زمین به او اشراق شد، حجت بن الحسن است.

در دعای امشب که شیخ الطائفه در مصباح ذکر می‌کند، دو تا کلمه است اما چه دو کلمه ای! این جا کمیت علم و عقل لنگ است. در او دو چیز از خاتم جمع شده: اسم و کنیه رسول خدا برای احدی حتی ائمه هدی جمع نمی‌شود، منحصرا در این مولود امشب، هم اسم خاتم، هم کنیه او، به تسمیه خود خاتم جمع شده. فرمود: فرزند من می‌آید. هم نام من است، هم کنیه من است، خَلق من در اوست، خُلق من در اوست.

اما مهمتر از همه… قرآن را بخوانید تأمل کنید: ﴿جَعَلَ الشَّمْسَ ضِياءً وَ الْقَمَرَ نُوراً﴾ . در خورشید ضیاء است، در ماه نور است. اما نور قمر کجا! ضیاء شمس کجا! نور خدا کجا! ضیاء خدا کجا! این است امام زمان: نور الله المتألق و ضیاء الله المشرق . هم نور خداست اما نور اللهی که متألقٌ ، هم ضیاء خدا اما ضیاء اللهی که مشرق. که شرح این دو جمله ان شاء الله در فرصت دیگر.

کجا این اوقات مجال ذکر مقامات اوست؟ نور الله المتألق و ضیاء الله المشرق. این نص کلام خداست. هم ماه است هم خورشید. اما نه ماه آسمان نه خورشید فلک؛ ماه خدا، خورشید خدا. این است ولی عصر. کیست که او را بشناسد؟ کدام عقل است دستش به دامن مقام او برسد.