زراره مي‌گويد: از امام باقر7 از تأويل آيه ﴿وَ قاتِلُوا الْمُشْرِكينَ كَافَّةً كَما يُقاتِلُونَكُمْ كَافَّةً﴾[1] پرسيدند، حضرت فرمود: «موقع تأويل اين آيه نرسيده است. هر كس قيام قائم ما را درك كند و او را ببيند، تأويل آن را مي‌بيند. دين محمد تا جايي كه شب و روز است، گسترش مي‌يابد؛ به گونه‌اي كه در روي زمين مشركي نباشد؛ همان گونه كه خداوند فرموده است».[2]

امام صادق7 در تفسير آيه ﴿هُوَ الَّذي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى‏ وَ دينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ﴾[3] فرمود: «به خدا سوگند! تأويل اين آيه به مرحله اجرا نمي‌آيد؛ مگر آنكه قائم ما مهدي4 ظهور كند. تمام مشركان در روي زمين محو مي‌شوند؛ تا جايي كه سنگ به سخن آيد و به مؤمن گويد: اي مؤمن! درون من كافري است، مرا بشكن و او را به قتل برسان».[4]

در روايتي از امام صادق7 نيز آمده است:[5] [ظالمان و كافران] را خوار و ذليل
خواهد كرد و جام زهرآگين به كامشان خواهد ريخت و با شمشير با آنان برخورد
خواهد كرد».

[1] . سوره توبه (9)، آيه 36.

[2] . ينابيع المودهٔ، ص 423؛ بحار الانوار، ‌ج1،‌ ص 55.

[3] . سوره صف (61)، آيه 9.

[4] . تفسير فرات کوفي، ص 481؛ ينابيع المودهٔ، ص 423.

[5] . الغيبهٔ نعماني، ص 229، ج11.