چون برنامه اصلی همه انبیا تعلیم کتاب و حکمت و تحقیق درباره معارف آن است و مقدمة ضروری هرگونه تعلیم و تحقیق، زدودن جهل و تقلید جاهلانه است، از این‌رو پیامبران سعی کردند بنیاد تقلید باطل را از جامعه برکنند و انسان‌ها را محقق تربیت کنند. انسان اگر توانست خود محقق باشد، به نعمتی والا رسیده است و اگر نتوانست در رشته‌‌ای اهل تحقیق باشد، حتما باید در تقلید خود محقق باشد، نه مقلد.
از آن جا که هر بالعرضی باید به بالذات برسد، انسان اگر در تقلید هم مقلد باشد، هیچ گونه پایگاه فکری نخواهد داشت و به تقلید لرزان او نیز اعتمادی نیست، زیرا به رکن وثیق اعتماد نکرده و با وزش هر بادی دگرگون می‌شود.
