عهد و پيمان پيامبر6 را درباره‌ى برادرش شكستند، و آن قدر جرعه‌هاى مصائب را بر دختر رسول خدا چشاندند كه مانند استخوان در گلويش گلوگير شد.

روزى كه در نزد منسوبين به عَدىّ و تَيْم (ابوبكر و عمر) آمد كه بر اثر هيجان اندوه، گريه‌اش طولانى شد.

پس نزديك آمد و به خدا شكايت كرد، كه كوههاى استوار، از شكايت او مضطرب شده و لرزيدند.

نمى دانم كه او چه حالى داشت هنگامى كه او را ترساندند، با اينكه از رحلت پدر، سوگوار بود، آن قوم با پدر و شوهرش، دشمنى نمودند.

فاطمه3 با نيكوترين خطابه، آن قوم را پند داد و نصيحت كرد، كه خطبه‌اش انسان را به ياد خطبه‌ى رسول خدا6 مى‌آورد.

و در آن خطبه فرمود: از اين كتابهاى آسمانى بپرسيد، مى‌بينيد كه گفتار آن به موضوع ارث بردن، تصريح كرده و فراگير است

و معنى يُوصِيكُمُ اللَّهُ. . . (خداوند به شما درباره‌ى فرزندان وصيّت كرد، كه در آيه‌ى 12 نساء آمده) امرى است كه شامل خويشان همه‌ى مردم مى‌شود

وقتى كه مردم اين گفتار را از آن بانوى بزرگوار، شنيدند دل‌هايشان نرم شد، بطورى كه نزديك بود كينه و عداوتى كه در دل داشتند، زايل شود.

به آنها فرمود: اى مردم! خدا را درباره‌ى ما در نظر داشته باشد، و با ما دوستى كنيد، كه ما از ميوه‌هاى رسيده‌ى باغ خداوند بزرگ هستيم.

و بدانيد كه ما در بين شما شعارهاى دين خدا هستيم، مقام ما را گرامى بداريد .

و ما داراى فيض و كرامت، از خزائن غيب خدا هستيم كه هدايت شدگان، طريق را از آن مركز مى‌آموزند.

اى مردم! كدام پيغمبرى است كه دخترش را از ارث محروم كرده است؟

چگونه مى‌شود كه عتيق و آزاده شده اى، ميراث مرا، بر اساس احاديث جعلى و سستى كه ساخته، از من بازدارد؟

چگونه مولاى ما (پدر ما) براى ما چيزى وصيت نكرده، ولى به غير ما از دودمان تَيْم، وصيّت كرده است؟

آيا به نظر شما ما شايستگى هدايت را نداريم و دودمان تَيْم هدايت شده‌اند؟!

يا به نظر شما، پيامبر6 ما را در بيان گمراهى، سرگردان كرده، بعد از علم و آگاهى تا شما خطاى او را سامان دهيد!!

اى مردم! از روى انصاف به ما بنگريد، و از جور اين دو نفر، به داد ما برسيد كه حرمت رسول خدا6 را تباه كرده و حق او را رعايت نكردند.