پيروان مكتب اهل بيت: معتقدند كه درهاى اجتهاد و استنباط احكام الهى از كتاب و سنّت و اجماع و دليل عقل، براى هميشه به روى دانشمندان امّت گشوده است و همين امر، سبب پويايى و نوآوريها، در فقه اسلامى و تكامل اين علم شريف نزد آنها شده است، در حالى كه مى‌دانيم گروهى از امّت اسلامى باب اجتهاد را به روى خود بسته و آن را تنها در اختيار «چهار امام» از ائمه فقه خود گذارده‌اند! با اينكه افكار و استعدادهاى قوى‌تر و درخشان‌تر از آنان در امّت اسلامى كم نبوده و نيستند و در واقع، هيچ دليل قانع‌كننده‌اى براى محصور كردن اجتهاد، در اين چهار نفر وجود ندارد.
امام7 در خطبه بالا كه سخن از يك مسلمان نمونه آگاه و مخلص، به ميان آورده و اوصاف او را بر شمرده، يكى از اوصاف بارزش را، مسئله اجتهاد در احكام دين شمرده و مى‌فرمايد : «او قادر است به هر سؤالى پاسخ گويد و هر فرعى از فروع دين را به اصل و مبنايش بازگرداند و به همين سبب مى‌تواند چراغ تاريكى‌ها و بر طرف كننده نابينايى‌ها و كليد حلّ مبهمات و دفع معضلات بوده باشد.»
در ضمن صفات يك مجتهد آگاه و فقيه با تقوا را در جاى جاى همين خطبه، بيان فرموده و نشان مى‌دهد كه فقيه، تا رابطه خالصانه‌اى با خدا نداشته باشد، به اين مقصد نائل نمى‌شود.
