قرآن مجید نه تنها داروی دردهاست، بلکه شفای هرگونه بیماریِ انسان‌ها می‏باشد. چون انسان دارای شیون فراوان نظری و عملی است و جَهل، مهمّ‏ترین مرض عقل نظری بشر به شمار آمده، ضلالت و گمراهی، بدترین بیماریِ عقل عملی انسان محسوب می‏شود، لذا قرآن کریم، هم بیماری‏های علمی بشر را گوشزد کرد، شفای آن را شرح داد و هم مرض‏های عملی انسان را برشمرد، علاج آن را تبیین کرد تا هم در رسالتِ تعلیم کتاب و حکمت، کامیاب شود و هم در سفارتِ تزکیة نفوس و تهذیبِ قلوب، موفّق گردد.

داروی دردهای روحی، قرآن کریم است. چنان‏که حضرت امیرالمومنین7 فرموده است : «دَوَاءَ دَائِكُمْ وَ نَظْمَ مَا بَيْنَكُم‏».[1] شفای هرگونه بیماری علمی و عملی انسان، قرآن مجید است. چنان‏که خداوند فرموده است: ﴿وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْـمَةٌ لِلْمُؤْمِنينَ﴾[2] و ﴿قَدْ جاءَتْكُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَ شِفاءٌ لِما فِي الصُّدُورِ﴾[3]. لذا حضرت علی‏بن‏ابی‏طالب7 دستور و راهنمایی نسبت به شفاجویی از قرآنِ شافی را چنین ارایه فرموده است : «وَ اسْتَشْفُوا بِنُورِهِ فَإِنَّهُ شِفَاءُ الصُّدُورِ»[4] و «فِيهِ شِفَاءُ الْـمُسْتَشْفِي وَ كِفَايَةُ الْـمُكْتَفِي‏»[5] و «فَإِنَّهُ الْـحَبْلُ الْـمَتِينُ وَ النُّورُ الْـمُبِينُ وَ الشِّفَاءُ النَّافِعُ».[6]

[1] . نهج البلاغه، خطبة 158.

[2] . سورة اسراء، آیة 82.

[3] . سورة یونس، آیة 57.

[4] . نهج البلاغه، خطبة 110.

[5] . همان، خطبة 152.

[6] . همان، خطبة 156.